United States or Guadeloupe ? Vote for the TOP Country of the Week !
De woudkoning herinnert zich nog hoe ze hem een anderen keer overvielen, toen hij en zijne hooge gemalin zich juist ter ruste hadden gelegd voor den winterslaap in den ouden koningsburcht hier op Gurlita Klätt en hun jongen bij zich hadden. Hij herinnert zich nog, hoe onverwacht ze kwamen. Hij ontkwam wel, maar moest loopen wat hij kon, en mank werd hij voor zijn leven, door een schot in de dij.
Na een korten rit hield de slee van den landheer stil voor Ekeby. De knecht kwam naar buiten. "Waar zijn de heeren?" vroeg de landheer. "Op de jacht. Zij jagen op den grooten beer van de Gurlita Klätt." "Allemaal?" "Allemaal, mijnheer! Wie niet meêgaat om den beer, gaat meê om den knapzak." De landheer lachte, dat 't over de geheele plaats klonk en gaf den knecht een daalder voor dat antwoord.
Op Ekeby is een man, die meer dan iemand anders zich ergert over dit alles. Men begrijpt wel, dat dit Anders Fuchs, de berendooder is. Hij kan niet slapen en niet eten, zoo spijt het hem dat hij den grooten beer in Gurlita Klätt niet vellen kan. Eindelijk begrijpt hij ook, dat de beer alleen met een zilvren kogel geschoten kan worden. De grimmige Majoor Anders Fuchs was geen mooi man.
En hij duwt hem zijn eigen geweer in de hand, met den kogel van zilver en klokkenmetaal er in, in een kerktoren op donderdagavond gegoten, met nieuwe maan. En hij kan niet laten te trillen van afgunst, omdat nu een ander dan hij den grooten woudkoning, den ouden beer in Gurlita Klätt, zal schieten. De koster mikt. De hemel beware mij!
't Is maar een oud verhaal van den grooten beer in Gurlita Klätt, dat ik moet doen en 't staat ieder volkomen vrij het te gelooven of niet, zooals 't immers met alle echte jachtverhalen het geval is. De groote beer heeft zijn hol op den prachtigen bergtop, die Gurlita Klätt heet en zich steil en ontoegankelijk aan den oever van 't boven-Löfvenmeer verheft.
Kapitein Lennart kwam op een dag bij de arme boeren, die in den omtrek van Gurlita Klätt woonden. Groot was hun nood, zij hadden geen aardappelen meer, en zij konden geen rogge op de afgebrande velden zaaien, want zij hadden geen koren. Toen nam kapitein Lennart een bootje en roeide dwars over 't meer naar Fors en vroeg Sintram om rogge en aardappelen voor de arme boeren.
Daarop gleden zijn blikken zuidwaarts over 't benedenmeer tot aan de blauwende landtongen, die 't meer schenen af te sluiten. En voorwaarts vlogen ze, mijlen ver voorbij Gurlita Klätt tot Björnide waar 't meer ophoudt. Hij zag naar 't westen en 't oosten waar de hooge bergen 't dal omzoomen en hij balde opnieuw de vuist.
Hij mikt alsof hij den grooten beer aan den hemel moet schieten, ook wel de wagen genoemd, die in een kring om de poolster draait, en niet een beer, die op 't veld loopt. En 't schot gaat af met een knal, die over heel Gurlita Klätt gehoord wordt. Maar hoe hij ook gemikt had de beer viel. Zoo gaat het, als men met zilvren kogels schiet. Men treft den beer in het hart al mikt men ook op den wagen.
Daar was 't mooi, dat was zeker! 't Boven-Löfvenmeer breidde er zich voor uit, en vlak er achter lag de Gurlita Klätt met zijn steilen top en zijn wild, romantisch aanzien, dat zoo goed bij een ouden berg past. Maar de smidse, die is niet in orde. Het drijfwerk is kapot en is 't geheele jaar kapot geweest. "Maar waarom is 't niet gemaakt?"
't Is hem of hij in 't donker de beschreide oogen van juffrouw Faber voor zich ziet. Hij denkt er aan, dat hij haar en den koster wil helpen; maar 't gaat hem aan 't hart den grooten beer van Gurlita Klätt niet zelf te dooden. Hij heeft zelf later gezegd, dat niets in de wereld hem meer gekost heeft, maar omdat 't meisje zoo fijn en teer en zoo lief was, moest dat offer gebracht worden.
Woord Van De Dag