United States or Réunion ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zijn eén been plonsde in 't ijskoude water, maar met een forschen wip zijner sterk-gespierde armen trok hij zijn geheele lichaam omhoog, klauterde snel naar boven ... dan liep hij ijlings weg ...
»Tip, schiet dat beest dood!» gebood hij. »Spoedig, of het kost een menschenleven.» »Jawel, burgemeester,» zei Tip. Beiden begaven zich nu onder den boom. De beer klauterde rustig steeds hooger, tot grooten schrik van Bob, die het hoogste punt al had bereikt. »Schiet hem dood!» herhaalde de burgemeester.
Aan de deur stonden de bedienden, bezig de gevangenneming van hun heer te bespreken en te bejammeren. Eenmaal op de hoogte van 't geen er voorgevallen was, verwijderde Elias zich, liep om het huis heen, sprong over den ringmuur, klauterde naar binnen door een venster en drong in de studeerkamer, waar de kaars nog brandde die Ibarra er gelaten had.
De vrouwen en meisjes hadden de oogen vol tranen. De "loods" klauterde naar boven met het uiteinde van het touw in de hand. Eenmaal boven op het platte gedeelte trok hij 't naar zich toe. Het monster vertoonde zich: het koord zat hem dubbel om zijn hals en voorpooten. Het was een groot exemplaar, zooals Leon reeds vooruit gezegd had, hij was gevlekt en zijn rug begroeid met groen mos.
Met gemak klauterde hij bij de venstergordijnen omhoog; als hij daarboven verschrikt werd, liet hij zich dikwijls met een angstkreet op den vloer vallen. Op den tweeden dag klom hij bij de kachelpijp op, en bleef daar, zonder iets van zich te laten hooren, totdat hij eindelijk, na verscheidene uren, met roet bedekt weer te voorschijn kwam.
Vrouw Simon klauterde op een stoel om bij het zolderraampje te komen, en zag zoo vlak neer op het altaartje. Groene guirlanden hingen er over en het was versierd met een strook van Engelsche kant.
Hap, hap, hap ging zijn breede mond, en de bolle wangen werden nog eens zoo bol en rood als gewoonlijk. Toen al de lekkernijen zoowat opgesmuld waren, stond Appelsteeltje op, klauterde boven op eene tafel en begon met zijne armpjes in de lucht te zwaaien. Die dichtbij waren, riepen: "Sst, sst! Appelsteeltje wil wat zeggen!"
Hij bleef dus in de vallei rondloopen, tot Burts hem vrij dicht genaderd was. Nu moest zijne bekende vlugheid hem redden. »Ha, deugniet, daar heb ik je nu!» hoorde hij Burts zeggen. »Mis, man, nog niet,» dacht Bob, maar hij zeide niets. Als een haas zoo vlug klauterde hij tegen de hoogte op. Hij raakte bijna den grond niet aan.
Hij stond verstomd van de vlugheid waarmede hij naar boven klauterde, langs een aan hem alleen bekenden weg, tegen een rots aan, die even glad scheen als een muur. Het was nog roekeloozer daar weer af te dalen. "Het scheen niets te beduiden", zeide Hector. "Het is zoo goed als een trap; men moet alleen maar de trede vinden".
Rudy liep over den Gemmi heen, hij wilde bij Grindelwald naar beneden klimmen. Frisch en vroolijk klauterde hij tegen de bergen op en genoot de frissche, lichte, versterkende berglucht. Het dal daalde al dieper en dieper, zijn gezichtskring verruimde zich; hier een sneeuwtop, daar weer eer, en al spoedig de schemerend witte Alpenketen.
Woord Van De Dag