United States or China ? Vote for the TOP Country of the Week !
Het was voorbehouden aan zijn zoon Bragi, het kind van Gunlod, de god van poëzie en muziek te worden, en de wereld door zijn liederen te betooveren. Wit gebaard, oud Speelt Bragi zijn gulden Harp en nog zachter Sluipt weg de dag.
Zij opende de deur voor mevrouw d'Ablong, volgde haar en keek niet meer naar Elsje om. "Kom Lizzie!" riep hare tante, toen ze op het portaal bemerkte dat Elsje in de kamer was achtergebleven. Stokstijf bleef het kind staan, waar zij stond. "Tante roept mij niet!" mompelde ze boos. "Lizzie, Lizzie, kom dan toch!" klonk het weer. "Ga nu gauw mee naar beneden!" Elsje verroerde zich niet.
"Leven is lijden willen is strijden!" De volgende maanden ontweken Peter Dam en Kaja elkaar zooveel mogelijk. Zij ging op in de zorg voor haar kind en schoof met geweld alle andere gedachten op zij. Eén van de eerste, echte vorstdagen in Januari keerde zij van een flinke wandeling langs de meren naar huis terug. Plotseling bleef zij in gedachten bij de ijsbaan stil staan.
Eindelijk nam de liefde, die zij haar zoon toedroeg, zoo de overhand, dat zij besloot hem tevreden te stellen en wat er ook mocht gebeuren, zelf den vogel te gaan vragen in plaats het te laten doen en zij antwoordde het kind: Jongen, houdt moed en doe je best te herstellen, want ik beloof je, dat het eerste, wat ik morgen doen zal, is den valk te gaan halen en ik zal je dien brengen.
Over haar kous gebogen, waarvan de doorgesleten mazen haar dwarrelden voor het gezicht, zakte plotseling het kind, met haar hoofd op de borst, in een botten slaap. Toen ze rillende en gloeierig wakker schokte, ze wist niet hoe lang ze zoo geslapen had begon ze zachtjes te schreien, zoo maar stil en heet te schreien zonder reden of doel.
't Arme kind is zeker in slaap gevallen gedurende de preek." En haar bril weer op 't puntje van haar neus zettend, zeide ze bij zichzelf: "Laten we 's zien, of ze net zoo als ze de feestdagen niet heeft geëerd, ook vader en moeder niet geëerd heeft."
En dat is mijn weg." »O kind, eens was dat anders! Zij beminde Marcus Antonius met hartstochtelijken gloed. Hij was voor haar de eerste man op aarde, en toch boog hij zich voor de overmacht van haar wil.
Geweldig was de woede van Vianen, toen deze bij zijne thuiskomst het gebeurde vernam, want hij had zijn kind hartstochtelijk lief. 't Was het eenige wezen, dat hij met teederheid behandelde, ja zelfs soms met liefkoozingen overstelpte. Dat kind was zijn trots, zijn oogappel. Het was immers zijn stamhouder?
De zon die aan het ondergaan was had rosblonde stralen. Het blauw des hemels was zachter geworden. Ik las het slot van den brief mijn oom. "Ik wenschte enkel", schreef hij verder: "u bericht van ons te zenden, en te smeeken ons hoe eer hoe liever gelukkig te komen maken. En daar ween ik nu en Babet ook voor als een oud kind. Blijf voorthopen, mijn arme Jean, ik bid voor u, en God is goed.
En wat was voor hem dit alles nu waard? Hij stak den brief en het telegram in zijn zak, en zag uit het portierraam. De cab reed Bolton Street in. Hoe zou het met Effie gaan? dacht hij. Het kind was nu het eenige wat hem was overgebleven om voor te zorgen. Als er met haar eens iets gebeurde daar kon hij niet aan denken! Nu was hij er.
Woord Van De Dag