United States or Honduras ? Vote for the TOP Country of the Week !
De katuil had dien heelen avond, zooals gewoonlijk in den herfst, op een treê van de groote ladder gezeten, die tegen het dak stond, en naar beneden gekeken op de paden en de grasvelden, om op ratten te loeren. Maar tot zijn verwondering vertoonde zich geen enkel grauwvelletje. In plaats daarvan zag hij iets, dat op een mensch leek, maar veel kleiner was, zich in den tuin bewegen.
De Velduil, ook wel Katuil genoemd (Asio accipitrinus ), gelijkt zoozeer op den Woudooruil, dat men den eenen dikwijls voor den anderen aangezien heeft. De Velduil heeft echter kortere, slechts uit 2
Ben je weer thuis, moerasuil? Hoe heb je het in 't buitenland gehad?" "Heel goed, dank je wel, katuil!" zei de moerasuil. "Is er hier wat bizonders gebeurd, terwijl ik weg was?" "Niet hier in Bleking, moerasuil, maar in Skaane is 't gebeurd, dat een jongen door een kabouter is betooverd en zoo klein gemaakt als een eekhoorn, en later is hij naar Lapland gereisd met een tamme gans."
"Er is meer kans, dat de ratten mij opeten, dan dat ik ze kwaad zal doen." "Het is toch niet mogelijk, dat hij zoo onschuldig is, als hij zegt," dacht de katuil. "Maar ik geloof toch, dat ik 't eens probeeren zal." Hij vloog op, en 't volgend oogenblik had hij zijn klauwen in Niels Holgerssons schouders geslagen, en pikte naar zijn oogen.
Daar dient het ook als naamverklaring van "koninksken" en "koninksvogelken", terwijl de Geldersche lezing het geroep van het winterkoninkje verklaart. Want boven den ooievaar gekomen, riep het beestje: "Koning, koning ben ik-kik-kik-kik-kik!" Maar de katuil roept nog altijd klagend: "Er-oêt, er-oêt!" Een Fransch sprookje zegt, dat de uil "hu-hu-hu-hu" roept van de kou.
Ja, dat nam hij zich voor gauw te doen, en hij stond op en schudde zich, want hij was zoo nat als een poedelhond, die aan 't zwemmen was geweest. Juist op dat oogenblik zag hij een grooten uil, die kwam aanvliegen, en neerstreek op een van de boomen aan den kant van de dorpsstraat. En dadelijk daarop begon een katuil, die onder de lijst van het dak zat, zich te bewegen en riep: "Kiviet, kiviet!
't Leek echte hekserij, maar de jongen merkte dadelijk, dat het stompje een krommen bek en groote veeren kransen om de gloeiende oogen had, en toen werd hij kalm. "Dat is heel prettig om een levend wezen te ontmoeten," zei hij. "Misschien wilt u me wel zeggen, hoe deze hoeve heet, Mevrouw Katuil, en wat hier voor menschen wonen."
"Dat is een merkwaardig bericht! een merkwaardig bericht! Kan hij nooit weer een mensch worden, katuil? Kan hij nooit weer een mensch worden?" "Dat is een geheim, moerasuil, maar jij mag het toch wel weten. De kabouter heeft gezegd, dat als de jongen op dien tammen ganzerik past, zoodat hij ongedeerd weer thuis komt en..." "En verder, katuil? Verder? Verder?"
Ze probeerde hen met de oogen te volgen, maar ze verdwenen dadelijk. 't Was alsof de heele lichte schare zich in de tintelende lucht oploste. De duiven waren nauwelijks weg, of ze hoorde een paar luide kreten uit den tuin, en toen ze daar haastig heen ging, zag ze iets heel vreemds. Daar stond een klein, klein dwergje, niet veel grooter, dan een handbreed, en vocht met een katuil.
"Wie weet," zeide de Jonkvrouw: "hij is misschien uw bekoorlijke Friezin gaan troosten; want het schijnt toch stellig zeker dat zij niet komt: dan hoor: de muziek begint opnieuw.... die vioolspeelster krast ook als een schorre katuil!.... is het alweer dansenstijd?.... neen, dat is geene danswijs: het is een aankondiging van nieuwe gasten.
Woord Van De Dag