United States or Liechtenstein ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Wel is 't mij bijzonder aangenaam, oe te zien," hervatte de waard. "Ai mij! de luiden zeiden al, je waart verzopen: jaô, een snee brood en een kan bier, daôr kan ik oe an helpen, en aan oe mantelzak ook, die leit nog boven achter 't slot, wel bewaôrd; ai mij! 't zou mij pijn doen, als iemand iets bij mij te kort kwam; maôr oe paôrd, man! dat is marsch!"
Na ons trouwen kwam ik, omdat vaôder estorven was en ik moeder niet alleen kon laôten zitten, weer bij haôr en werd al spoedig tot veerman anësteld: maôr oe weet, dat die vreugd kort eduurd heeft." "Jaô," zeide de oude vrouw: "Gheryt heeft al wat ezien in zijn leven, en wat met moeder moeten optrekken en rondzwerven.
Ik nam der eene en wij waren te zaomen één van hart en één van zin, jao wij lagten altied te geliek, zölfs as 'k er niks gien zin an hadde maor dat heurde zoo, dagt ik, nao de verzoening. In een wip was de tente vol. 't Störmde der in. Wat een volk van allerlei soort! Hoog, leeg, riek, de middelman, kriegsvolk, arbeidslue.
Jaaije zeg aaltied: as ie tegen geleerde of vernaome lue wat zeggen mut, dan mui je der eerst zoo wat om hen teuten. »~Waorum~ hen?" vrueg ik. »Jao, ai je dat wusten, dan was ter gien »omhen" neudig!" zee Jaaije. »Heerlijk weertje!" zee de jufvrouw, »en wat is er van uw dienst?" Nou, die vraoge völ mij wel wat onverwags op de hoed.
"Jaô," vervolgde zijn makker, zonder daarop acht te geven: "hum was ien vroom man of is het nog, want ik weet niet of hum nog leeft, althans naar 't zeggen van de Paôpschen: ze vertellen al raôre historietjes van hum." "Zoo!" zeide de officier, wiens nieuwsgierigheid door dit gezegde werd opgewekt: "en wat zegt men dan van dien vromen Prior?"
Nummer drie had 't wel ezien, maor hij had onder de ooperaosie een belemmeringe in de spraoke kregen en al was hum dat ook niet overkommen, dan had ie het toch niet duren zeggen. Ie kunt jao tegen gien perfester zeggen, dat ie zuk verabluseert. Dan wasse gien perfester meer. »De twee heeren kunt hengaan zee ie en betaolen beneden an de bediende." Maor dat gaf daor en commedie!
Toe 'k weer op de straote stund onder den hoogen hemel, zee ik Goddank! en vrueg an een man, die daor stund te loeren, ofie mij veur een dubbeltien nao de zwaoger van oeze knegt wol brengen. »Jao wel zee ie ak maor weten waor die woont."
"Feurich!" herhaalde Ulrica: "o! dien ken ik zeer goed: hij heeft mij dikwijls in 't bosch rond laten rijden. Een goede, brave, ronde Bergsman! En is hij uw vader, Elske?" "Jaô, lieve Freule!" gaf deze ten antwoord: "en hum heit in zijn leven ook ander werk edaôn dan paôrden mennen.
"Jaô maôr, Freule!" hernam Gheryt, op een toon, die aanwees hoeveel prijs hij er op stelde, dat zijn verzoek hem werd toegestaan: "ons verken is geen verken als een aôr: weet oe wel, dat het 560 pond weegt: en dan.... als oe het gezien had, zoude oe er met eigen oogen van ewagen kunnen; want ik had nogal hoop om.... ik zoude gaôrne.... weet oe?...."
Verder vertelde de vrouw mij, dat ze veule met ziekten hadden eworsteld. »Jao Veltink" zee ze »een arbeids-mense kan met weinig toe, maor as de kinders ziek ligt, dan veult men eerst dat er dingen bint, die men niet kan kriegen en zoo graog wol hebben en dat is hard. Een fabrieks-knegt in de stad hef 't lange zoo goed niet as en arbeider op 'tland.
Woord Van De Dag