United States or Jamaica ? Vote for the TOP Country of the Week !
Men legde niet meer dan acht of negen mijlen per twaalf uur af. De oogenblikken aan den maaltijd of aan de rust gewijd, volgden elkander geregeld op, en hoewel zich reeds eenige vermoeienis begon te openbaren, was de gezondheidstoestand nog zeer voldoende. De kleine Jack had wel wat te lijden tengevolge van dit leven in de bosschen, waaraan hij niet gewoon was en dat zeer eentonig voor hem werd.
Tom sprong op, blafte luid, ging met zijn voorpooten tegen Carlo opstaan en lekte hem het gelaat, dat deze naar hem overboog. "We zullen eens even repeteeren. Hier, Minca! Op je plaats, Jack." De twee apen werden een eind verder aan hun kettingen door Carlo's zoon vastgehouden; hij gaf hun een hoepel in de pooten en Toms evolutiën begonnen. "Allo! Hoepla, hoepla! Hooger! Ferm zoo! Mooi zoo, Tom!
Nadat dit afgeloopen was, ging Jack naar voren en kreeg land in 't zicht; drie of vier uren stuurden zij nu denzelfden koers. "We moeten meer bij den wind opsteken," zei Gascoigne; "bij een kleine stad aan te leggen, zal niet geraden zijn; we hebben te kiezen of we ergens op de kust zullen landen en de schuit laten zinken, of bij een of andere groote stad binnenloopen."
Nu had Dick Sand juist aan zijn kleinen vriend Jack beloofd hem caoutchouc-boomen te laten zien. Hoe groot was dus nu de teleurstelling voor den kleinen jongen, die zich verbeeldde dat de kalbasflesschen, de sprekende poppen, de gelede hansworsten en de elastieke ballen, heel natuurlijk aan die boomen groeiden. Hij beklaagde er zich bitter over. "Geduld maar, mannetje!" zei Harris tot hem.
Geen mijl waren ze meer van het strand, toen Jack, die intusschen met zijn avondmaal klaar was en naar het bruischend schuim langs de kust zag, uitriep: "Dat is heerlijk prachtig!" "Hij bekommert zich ook nergens om," dacht Gascoigne; "'t schijnt wel dat hij geen flauw begrip heeft van het gevaar waarin we verkeeren."
Zie, Sir! en dit alles had =ik= gevonden en ontdekt ik, Jack Bobson, een eenvoudig ijsmeester van de Erebus, geheel alleen Jack Bobson, Sir, die hier aan deze tafel met u zit! Gelooft ge mij? »De monsters deden mij geen kwaad. Nu en dan gluurde er een met een oog als eene scheepslantaarn mij aan; maar geen sperde er zijnen muil open om mij en mijne boot op te slokken.
Dat hij in boeien was geslagen, kon hij maar niet verkroppen. Toen Jack bij den kapitein werd toegelaten, vond hij dezen met den gouverneur aan het ontbijt. Onverschrokken, maar met den noodigen eerbied, stapte hij naar binnen. Kapitein Wilson sprak hem toe en bracht hem onder het oog, dat hij met dat duel, en meer nog met het van het schip wegloopen, een groote fout begaan had.
Van deze verschillende letters, ten getale van een vijftig, waren eenige dezer vierkante blokjes met een cijfer voorzien, 't geen diende om getallen even goed als woorden te vormen. Deze blokjes waren op het dek gerangschikt, en de kleine Jack nam nu eens het eene, dan weer het andere om een woord te vormen werkelijk een heele taak voor het kind.
"Ik wou maar," zei Jack, die door zijn kennis van het Spaansch een gedeelte van het gesprokene had opgevangen, "dat hij ons aan het ontbijt noodigde." "Ik ook," zei Gascoigne; "maar we moeten nog een beetje geduld hebben hij heeft de dames opgedragen onmiddellijk iets gereed te maken." "Uw vriend schijnt geen Italiaansch te spreken," zei Don Rebiera. "Neen, meneer, maar wel Fransch en Spaansch."
"Kom, broeder; gaan de heeren ook mee?" Jack liet de anderen vast voorgaan en nam de gelegenheid waar, om in der haast eenige woorden met Agnes te wisselen, maar het gevaar, dat allen te duchten stond, gunde hem geen rust en spoedig had hij zich weer bij de overigen gevoegd. "Wij hebben genoeg wapens," merkte Don Philip op, "om al onze mannen behoorlijk te voorzien."
Woord Van De Dag