United States or Algeria ? Vote for the TOP Country of the Week !


En de dominee leek bezorgd, uit vrees dat de menschen misschien toegestroomd waren in de hoop, dat de een of andere vreemdeling van naam zou spreken.

Maar hare aankomst werd spoedig bekend, en duizenden bij duizenden trokken op naar het park van Lea Hurst, in de hoop haar, al was het ook maar in de verte, te mogen aanschouwen. IJdele hoop. Florence, "de heldin van de Krim," bleef meestal onzichtbaar. Zij hield zich in hare vertrekken teruggetrokken, om uit te rusten van de doorgestane vermoeienissen, die haar gestel krachtig hadden aangegrepen.

Wat zitten jullie zoo benauwd te kijken, jongens, als of je je laatste oortje versnoept hebt?? Ik ben waarachtig vol hoop weêr en jullie hebben zelve, met jullie beidjes, me nieuwe geestkracht gegeven. Maar adulescens-rollen, ja, die moeten jullie in de toekomst er tusschen door spelen, hoor.

Elken nieuwen dag groeide in ongeduld en nu dat zoo lange leed, gedeeg het ongeduld tot gestadige spijt die teisterde als een gedurige wroeging, met de onzekere hoop toch van een voordeeligen uitval. Wie weet was 't van den nacht niet gebeurd?! en hoe warm Doka daar lag, ze had willen in Ghielens plaats bij de koe in den stal zijn.

Wij wilden 't nog maar niet zoo dadelijk gelooven, er bleef nog een kleine mogelijkheid, een zwak straaltje hoop; maar jawel.... zoodra wij bij den vijver kwamen zagen wij reeds van op een afstand de ellendige verwoesting: overal vierkante bijten met de bijl gekapt, de uitgebroken stukken alom over het ijs verspreid en meestal er reeds aan vastgevroren; en, tot toppunt van ellende, hier en daar asch en sintels rondgestrooid, zoodat alle mogelijkheid van ook nog maar eventjes te rijden onherroepelijk verkeken was.

"Ik dank u, Mijnheer Huyck!" zeide zij, met nadruk mijn naam doende hooren: "ik denk zelve eerstdaags daar te komen en hoop misschien van de week nog Mevrouw uw moeder en Santje te komen bezoeken." Het hooren dezer woorden bracht geen geringe verandering in de gelaatstrekken der aanwezigen teweeg.

Vroeger zou ik mij aan uwe waarschuwing niet hebben gestoord; maar sedert ik bemin, is het mij altijd als mag ik niet meer zoo vrij over mijn leven beschikken." »Ik begrijp dat gevoel..." »Gij begrijpt mij? Araspes heeft dan goed gezien? Gij zegt niet neen?" »Ach, een droom zonder hoop!" »Welke vrouw zou u kunnen versmaden?" »Versmaden?" »Ik vat u niet.

Even fel-de de brand op, vurigde een versche gloed, braakte de ruïne vuurklodders en tollende kluiten, spoot het water als bloed dan werd het een blazend gestoom, een proesten van damp, een benauwende donkerte. De menschen dropen langzaam naar huis alleen bij de afgezette gedeelten van 't straatje, drongen ze te hoop, angstig pratend, kijkend naar de brancards en gasthuismanden.

"Jawel, meneer," antwoordde Jack weifelend, "maar ik heb 't toch enkel uit dienstijver gedaan." "Vergun me dan op te merken," hernam kapitein Wilson, terwijl hij zich op de lippen beet, "dat uw ijver in dit geval erg misplaatst was, en zich naar ik hoop, niet weer, op die wijze zal uiten."

"Wij laten het liggen, en bedekken het met een hoop steenen, opdat geen roode man er een hand zal kunnen aanslaan. Waar is het?" Men zocht er naar, zonder het te vinden; het was verdwenen. Toen de Groote Wolf er aan Old Shatterhand naar vroeg, gaf die geen antwoord. Toen hij, door het krijgsrumoer wakker geworden, opgesprongen was, had men hem de karabijn uit de hand gerukt en die weggeslingerd.