United States or Puerto Rico ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Hebt gij niets gehoord?" vroeg hij zacht fluisterend. "Ik meende eene schaduw achter dien broodboom te zien." James Hilton keek op zijne beurt uit, maar al was zijn oog ook nog zoo scherp, hij ontwaarde niets verdachts in den omtrek der legerplaats. "Ik zie niets!" zei hij. "Wellicht heeft het linnen, dat de Chinees in den nachtdauw te bleeken heeft gelegd, uw oog getrokken."
Hij ging zitten, en Old Shatterhand deed insgelijks, vlak tegenover hem. Het vuur was uitgegaan; naast de asch lagen nog altijd Knox en Hilton, die òf in erge mate bewusteloos òf misschien wel dood moesten zijn, daar zij nog altoos bewegingloos lagen.
"Jongens, dat is niet van gewicht ontbloot, wat ge daar zegt," antwoordde James Hilton ontwijkend. "Kom, laat mij begaan, en gij zult zien dat de geheele zaak van een leien dakje zal glijden," hernam de Napolitaan. Toen Hannibal Pantalucci zijne plaats onder de huif een uur later weer innam, stak hij voorzichtig een lucifer aan om zich te overtuigen dat niemand zich verroerd had.
Hij opende de oogen en zag dat Hannibal Pantalucci naast hem gezeten was. "Ik kan niet slapen," zei de Napolitaan, "en in dat geval denk ik, dat ik even goed bij u kan komen zitten." "Dat is zeer vriendelijk van u," antwoordde James Hilton, terwijl hij zich uitrekte, "mij zouden eenige uren slapens niet onwelkom zijn. Als gij zoudt willen, zouden wij het met elkander kunnen vinden!
Ik zou onder de huif uwe plaats kunnen gaan innemen en gij de mijne hier?" "Neen!.... blijf! Ik heb met u te praten!" hernam Hannibal Pantalucci met gedempte stem. Hij keek rond om zich te overtuigen, of zij wel alleen waren, en hernam daarna: "Hebt gij ooit een olifantsjacht bijgewoond?" "Ja, twee malen," antwoordde James Hilton. "Welnu, dan weet gij, dat het eene gevaarlijke jacht is.
"Daar heb je nu een staaltje van het vrouwenverstand!" riep Watkins uit. "Even dankbaar alsof zij hem nog in haar bezit had, een diamant, die zijn weerga in deze wereld niet heeft!...." "Inderdaad, dat is niet geheel en al hetzelfde, miss Watkins!" merkte James Hilton op. "Neen, waarachtig niet!" vulde Friedel aan.
James Hilton kon slechts een laatsten gil doen hooren. In minder dan vier seconden bleef van hem niets anders meer over dan een bloedige vleeschklomp, waarop de olifant zich liet neervallen, om niet weer op te staan. "Ik was er zeker van, dat hij zich slechts dood hield," zei de Chinees met rustige stem, terwijl hij het hoofd schudde.
Zoo bereikten zij de open vlakte, juist op het oogenblik, toen de kleine kibbelpartij tusschen Jemmy en Hobble-Frank geëindigd was. Toen zij het bij het vuur zittende gezelschap gewaarwerden, hielden zij een oogenblik halt, doch begrepen dadelijk, dat zij van die lieden slechts goed en geen kwaads te verwachten hadden. "Dus, jagers, begrepen?" fluisterde Knox tegen Hilton. "Ja," antwoordde deze.
Hilton liet zijn angstige oogen rondgaan. Toen hij de vier jagers gewaarwerd, riep hij hun toe: "Redt mij, messieurs! redt mij! Gij zijt immers geen Heidenen. Gij kunt toch niet hier gekomen zijn, om ons zulk een verschrikkelijken dood te zien sterven, en u te vergasten aan de folteringen, die ze ons zullen aandoen?"
"Zoo moet het elken hond gaan, die de roode mannen verdelgt, en dan onschuldigen daarvan beticht!" riep de Groote Wolf, terwijl hij den scalp in zijn gordel stak. Hilton had met een rilling van afgrijzen gezien wat er met zijn kameraad gebeurd was. De schrik maakte hem als verlamd: hij zeeg langzaam neer naast den gescalpeerde, en bleef zitten zonder geluid te geven.
Woord Van De Dag