United States or Laos ? Vote for the TOP Country of the Week !


Ja, het was een waarheid, een ernstige waarheid; zij wist dat hij haar gedachten gevoelde, dat zijn leven van invloed was op het hare. O, onverklaarbaar mocht het zijn, maar het gaf hoop.

Als er maar eerst hoenders zijn, dan zullen we reis kijken. Foei, jongen, geen gekheid!" En zij lachte dat ze schaterde, om aan hare ernstige waarschuwing klem bij te zetten. "Erg best," antwoordde de minnaar; "maar weet je wat, Sij? geef me een zoen op hand; en als ik je morgen geen hoenders breng, dan nooit geen zoen meer; maar breng ik ze mee: wee je gebeente!"

Door een diepe, pijnlijke neerslachtigheid aangegrepen, wierp zij zich voor het bed der tweelingen neder. Daar bleef zij lang, stil weenend liggen, totdat Charmion haar, bij het aanbreken van den dag, vermaande ter rust te gaan. Toen richtte Cleopatra zich langzaam op, wischte hare tranen af, en zeide: »Zooeven scheen het leven, dat achter mij ligt, mij een prachtige tuin toe.

Weder liet Gorgias zich door zijne verrukking over deze grootste en heerlijkste van alle vrouwen, tot de geestdriftigste ontboezemingen verleiden, totdat ook ditmaal weder Dion hem tot bezadigdheid vermaande, en Barine verlangde nog wat te hooren van hare moeder, grootouders en zuster. Van die allen viel niets dan goeds te berichten.

Dat waren de eerste woorden, die na jaren van doodelijke stilte tot haar gesproken werden. Welk een ommekeer! Uit den dood tot het leven teruggekeerd, en dat zoo op eenmaal! Zij antwoordde luide: Een Israëlitische vrouw, die hier levend begraven is met hare dochter. Help ons spoedig, of wij sterven. Houd moed. Ik kom dadelijk terug. Moeder en dochter barstten in tranen uit. Zij waren gevonden.

Waarom droeg je het bij je? Hij zweeg een pooze. Toen, zich overgevend in hare omhelzing: Om in te nemen ... als het uit tusschen ons was geweest, van avond, bijvoorbeeld. En nu zal je het dus niet meer doen? Misschien ... ik kan een ander fleschje zien te koopen, lachte hij somber. En waarom moet het uit tusschen ons zijn? Hij werd eensklaps ernstig, zonder spot meer over dood of leven.

Toen zij de kast in de eenzaamheid harer vertrekken opende, trad tot hare verbazing en vreugde, haar minnaar er uit te voorschijn.

Dat schoone, trotsche gelaat, hoe zou het er dan wel uitzien? "En dan zal hij gaan," dacht zij. In den geest zag zij hem uit haars vaders kamer komen en door de gang gaan, de hooge gestalte trotsch opgeheven; hij zal zich niet omkeeren en naar hare vensters zien; hij zal gaan gaan om elkander nimmer weder te zien.

Ook zonder die hoogte te hebben bereikt kan eene waarlijk vrij geworden persoonlijkheid, alleen op hare eigenaardige wijze en tegen hare bijzondere wetten van eer en plicht, zondigen. Want bij een afgerond, gesloten ik, vallen de gebreken tezaam met de natuur en aard van den persoon, evenzoo als de schaduw de omtrekken eener gedaante teruggeeft.

"Natuurlijk! Het is onbegrijpelijk. Ik heb eens voor altijd verzocht van hare tegenwoordigheid verschoond te blijven, en desniettegenstaande is zij de eerste en de laatste bij uwe moeder en zuster, die in haar een engel van schoonheid en goedheid zien. Maar, Army, waar ter wereld zal deze Blanka logeeren? Door wie zal zij bediend worden?"