United States or Timor-Leste ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zij werd een beetje verlegen bij grootmama's vraag omtrent het bewuste kapje en beschroomd, erg bang dat men haar uit zou lachen, zei ze bijna fluisterend: "Ja, ik heb het wel meegenomen in den koffer, omdat ik dacht .... als ik soms eens alleen uitging .... het leek me zoo aardig het dan eens op te zetten en me dan te verbeelden dat ... dat alles nog net was als vroeger."
"Dat weet ik; maar wie is haar vader? Zij sprak van haar rijtuig?" "Haar vader is de rijkste man in den omtrek, Blanka; bezitter eener papierfabriek vandaar grootmama's spot over de lompen eigenaar van verschillende bosschen waarin wij wandelen kunnen, dewijl zij aan ons park grenzen." "En waarom mag tante het meisje niet lijden?" "Ja, Blanka, wanneer vraagt grootmama naar een waarom?
Moest niet eigenlyk ook de kat worden binnengeroepen van de naaister der juffrouw wier grootmama's buurman eens zoo specialiteitig droomde van iemand die op 'n printjen 't portret had gezien van 'n doodgeboren wicht dat er misschien eenmaal aan gedacht zou hebben hoe sommigen naar Indie kunnen gaan ... als 't geleefd had?
"Ik vond het een aardige verrassing voor je haar hier te vinden," zei de oude dame, terwijl ze zachtjes hare hand over Elsje's haar streek. Elsje's hart was zoo vol, dat zij niets anders doen kon dan grootmama's hand grijpen en die stevig drukken. Liesje was natuurlijk opgetogen en bleef steeds zoo dicht mogelijk bij Elsje.
"Mama, Army blijft weder onverantwoordelijk lang in grootmama's kamer; wij zullen er wel weder niet toe komen, naar den molen te gaan en het wordt daartoe toch hoog tijd; Army heeft slechts acht dagen verlof, en daarvan zijn er reeds vier om. Vandaag had hij mij bepaald beloofd, mede te gaan; wat moet Liesje wel denken, dat hij daar nog in 't geheel niet geweest is?"
Frits vond het zeker bizonder aardig, maar hij liet er zich toch niet over uit. Zijne oogen stonden heel ernstig, terwijl hij toezag, hoe Elsje haar kettinkje met bevende vingers weer vastmaakte; toen greep hij hare beide handen en vroeg: "Wil je dat wezenlijk zijn, Elsje? Wil je grootmama's kleindochter worden in werkelijkheid?" "Hoe...hoe dan?" vroeg ze angstig.
"Ja zeker, want zoodra ik gepromoveerd ben, ga ik een poosje naar Duitschland en als ik dan terugkom, probeer ik een plaats als rentmeester te krijgen op een groot buiten in Gelderland. Dat is altijd grootmama's wensch geweest en als die nu werkelijk eenmaal vervuld wordt, ben ik natuurlijk heel wat meer waard dan nu. Ik wed dat je me dan heelemaal niet meer Frits durft te noemen."
Gezellig zaten Ida en Gustaaf in Grootmama's ouderwetsche, doch huiselijke zitkamer met haar aan de thee en spraken over het ontmoeten der vele bloedverwanten, die den vorigen dag ter eere van den 70en verjaardag gekomen waren.
"Nu slaat zij hare armen om grootmama's hals, net als een katje," fluisterde Nelly; "o, gij weet niet, hoe zij kan vleien." "Nu?" klonk de stem der oude barones. "Ik had Army verzocht u te vragen, mij toe te staan in het torenkamertje te wonen, dat aan mijn kamer grenst; o, ik bid u, grootmamaatje, amatissima mia!"
Met een zucht van geluk legde zij zich ter ruste en toen de oude dame nog even naar haar kwam kijken, deed zij als Liesje, sloeg de armen om grootmama's hals en fluisterde: "Wat houd ik toch veel van u en wat is het heerlijk weer bij u te zijn!"
Woord Van De Dag