United States or Libya ? Vote for the TOP Country of the Week !
En klankspringen lieten ze de aalmoezen in taschjes van roode pluche, in de handjes wit geganteerd: "la charité, als 't u blieft, voor de maand van Marie." "Hè!.... hè!" grauwde het nog eens terug. Vooraan, waar de Zoccostraat gaat in de kleine markt, was Johan een man die klom in de borst geloopen, en geschrikt blijven staan met de handen bang voor zich uit.
"Wat hebt gij met dien man te praten?" grauwde de hoofdman hem toe. "En waarom spreekt gij een taal met hem, die wij niet verstaan?" "Omdat dit de eenige taal is, die hij goed verstaat." "Wat hebt gij tegen hem gezegd?" "Dat hij die voorwerpen in onze tent moet brengen, en daar blijven om ze te bewaken." "Waarom bewaken? Denkt gij dat wij u bestelen zullen?"
Daar zat de klokhen in 't halfduister, een dikke, geel-en-bruingespikkelde, plat neergevlokt op een nest van stroo. De oogen keken star en boos, en kop noch lijf verroerde. Alleen de kleine veertjes van den hals krulden zich nijdig overeind en de gesloten snavel grauwde kort en schor, toen Rozeke een greepje gele maïskorrels vóór het beest neerstrooide.
Het brokkelig pleister grauwde in 't zelfd schemer-verschrikt licht dat het hoofd van den versteller met schuwe schaduwtjes betastte. Aan de overzijde, een-, twee-, drie-hoog, waren de fabrieksramen van het voorgebouw met wijd-weggeslagen gordijnen.
Voor het overige was hij een slecht jager en, met stroopen en al, bracht hij in een jachtseizoen niet half zooveel thuis als "de dubbelde" Teun; wat hem in dezen zeer verdroot. Zoo ras Derk Teun den Jager bemerkte, riep hij hem half gebiedend toe: "Waar zijn ze heen 'etrokken, Teunis?" "Dat mot jij weten!" antwoordde deze. "Kan ik dan door den berg heen kijken?" grauwde Derk Joosten.
Dat was een kunst waar geen leiding bij noodig was, en de dienstijver van de manschappen was onverdacht! "Wat voer jij daar uit, ezel!" grauwde een van de mannen tot den diaken. "Centen ophalen? Verboden!" En meteen rukte hij den man het busje uit de hand en keilde het door de kamer, zoodat het rammelend in een hoek bij 't venster terechtkwam.
"Kòm!" ,grauwde de vrouw. Het kind doorhinkte het water met verkneuterd gezicht, lange stappen nemend, asof-ie schaatsen reed, schepte mee, een vuilnisblik in de hand. "Moe-oe mag 'k oòk mee-doen?" ,riep Dirk op den rand van de bedstee, heerlijk vindend 't spelen van Jan. Met de beentjes wiegde-die buiten 't bed, klaar om te springen.
"Met sabel en pistolen." "En uw bediende?" "Zooals ik: nietwaar Bouke?" "Altijd, gelijk uwe Edelheid weet: want zoo de Heer zoo de Knecht, en men moet huilen met...." "Houd den mond met uw spreekwoorden," grauwde Reede hem toe, terwijl hij, afgestegen zijnde, zijn paard vastbond.
"Eer gij hiermede aanvangt," zeide Deodaat, die de noodzakelijkheid gevoelde, onbeschroomdheid tegen geweld over te stellen: "zoo wil ik vragen, of gij opgehouden hebt, het gezag van Graaf Willem, uwen Heer, te erkennen?" "Moet men het u tienmaal zeggen?" grauwde hem Adeelen toe: "wij erkennen geen gezag ter wereld. Wij zijn vrij en willen vrij blijven."
"Nietwaar?" grauwde hem de Ambtman toe: "Mijnheer Van Kinschot! verzeker u ook van dezen booswicht. Hij noemt zich Vicaris-Generaal in de Nederlanden...." "Zoo noemde hij zich," hernam de grijsaard: "thans heet hij eenvoudig Pater Ambrosius, gelijk voorheen.
Woord Van De Dag