United States or Hong Kong ? Vote for the TOP Country of the Week !
"En hoe fraai is het geschilderd! welk een lucht om deze figuur! Men zou er om heen kunnen loopen," zeide Golinitschef, die door deze opmerking wilde toonen, dat hij het realistische in de figuur van Christus afkeurde. "Ja, het is een meesterstuk." zeide Wronsky. "Welk een reliëf in deze figuren op den achtergrond.
Deze stilte, die echter niet langer dan een minuut duurde, scheen hem ondragelijk lang en, om haar te verkorten en zijn onrust te verbergen, deed hij een poging om het woord tot Golinitschef te richten. "Ik geloof, dat ik de eer gehad heb u te ontmoeten," zeide hij, terwijl hij nu eens op Anna, dan weer op Wronsky onrustige blikken wierp om niets te verliezen van het spel hunner gelaatstrekken.
Daar behoort een bekwame hand toe!" voegde hij er naar Golinitschef gewend bij, terwijl hij zinspeelde op een discussie, waarin hij erkend had, dat hij ontmoedigd was door de practische moeilijkheden in de kunst. "Het geheel is merkwaardig!" zeiden Golinitschef en Anna. Maar de laatste opmerking van Wronsky kwetste Michaïlof, hij fronste het voorhoofd en zag Wronsky met een ontevreden blik aan.
Deze Italiaansche, wier schoonheid en "middeleeuwsch type" Wronsky bewonderde en wier hoofd hij geschilderd had, was de eenige donkere vlek in Anna's leven. Zij vreesde jaloersch op haar te zijn en des te meer betoonde zij zich goed voor haar kleinen jongen. Wronsky keek ook door het venster, maar toen hij Anna's blik ontmoette, wendde hij zich tot Golinitschef. "Ik heb hem ontmoet.
Golinitschef verzuimde geen gelegenheid hem gezonde denkbeelden omtrent de kunst in te prenten; Michaïlof bleef onder dit alles steeds even koel.
Wronsky kreeg bijna medelijden met hem. Golinitschef, die vol was van zijn onderwerp, bemerkte niet eens, dat Anna was binnengekomen.
De kunstenaar van zijn zijde was, in weerwil van de aantrekkelijkheid, die Anna's portret voor hem had gehad, gelukkig bevrijd te zijn van de gesprekken van Golinitschef en van de schilderstukken van Wronsky; men kon zeker dezen niet beletten zich te amuseeren, want de diletanten hadden ongelukkig het recht te schilderen, wat zij wilden; maar hij had geleden onder deze tijdpasseering van den liefhebber.
"Weet u wat we doen moesten," zeide Anna, nadat zij een blik met Wronsky gewisseld had, op een besliste wijze Golinitschefs redeneering afbrekende, "laat ons een bezoek brengen bij uw schilder...." Golinitschef stemde gaarne toe, en daar het atelier van den kunstenaar zich in een afgelegen wijk bevond, lieten zij zich er heen rijden.
Wronsky begreep, dat Anna, niet juist wetende wie Golinitschef was, zich zelf afvroeg, of zij wel den juisten toon jegens hem had getroffen. Hij zag haar lang en teeder aan en antwoordde: "Neen niet te warm." Anna begreep, dat hij over haar tevreden was, en hem met een glimlach antwoordende, verwijderde zij zich met haar vluggen en bevalligen tred.
Toen hij zich eindelijk met moeite aan zijn beschouwing had ontrukt, liet hij het gordijn vallen en keerde vermoeid, maar gelukkig naar huis terug. Wronsky, Anna en Golinitschef kwamen vroolijk weer in hun palazzo aan, terwijl zij over Michaïlof en zijn schilderijen spraken.
Woord Van De Dag