United States or Jordan ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Is het al bepaald, dat het meisje van uw neef hier zal komen logeren?" "Nog niet; maar ik kan niet gelooven, dat daartegen eenig bezwaar zou bestaan. Er wordt heden aan haar geschreven, meen ik, en de brief moet op dit oogenblik reeds verzonden zijn." "Kunt gij het vinden met uw logé?" "Tot nog toe uitmuntend.
Maar zooveel weet de heele stad er toch wel van, dat zij daar ginder in café's voor geld gezongen heeft.... MEVR. HOLT. ... en lezingen gehouden.... MEVR. RUMMEL. ... en een allerdolst boek geschreven heeft.... MEVR. LYNGE. Neen, maar! MEVR. RUMMEL. Ja, ja, Lona Hessel is ook wel een van de zonnevlekken in het geluk van de familie Bernick. Maar nu is u dus op de hoogte, mevrouw Lynge.
Maar ik hoop, dat u me zal toegeven, dat er soms momenten in het leven zijn, waarop men... ja, niet meer weet wat men doet! En je blijft er dus bij niet bij hen te willen terugkeeren? Ik dacht, dat ik over dit punt geschreven had! antwoordde zij, een beetje hoog. Dat is ook zoo, maar ik hoopte... je zou misschien van opinie kunnen veranderen.
Eindelijk was Matsumura in de gelegenheid, den spiegel aan den Shogun Yoshimasa aan te bieden, te gelijk met een geschreven verhaal van die vreemde gebeurtenis. De Shogun was zóó ingenomen met het geschenk, dat hij niet alleen Matsumura persoonlijk een aantal geschenken gaf, maar dat hij den priester ook een belangrijke som gelds aanbood voor het wederopbouwen van zijn tempel.
Hij was aan 't denken geraakt over al den ernst, die eigenlijk aan dezen dag besteed was. Hoe was het nu met hem gegaan? Was hij behoorlijk voorbereid of stond het op zijn voorhoofd geschreven, dat hij een onwaardige was? een huichelaar en leugenaar, zou zijn moeder gezegd hebben.
Querido stapte naar het venster en ging weer zitten, stond vervolgens bruut op en zei met dichtgenepen, plots blauwe oogen, de vuisten omhoog: Toen ik nog geen regel, nog geen réegel van "Menschenwee" of "Levensgang" had geschreven, meneer d'Oliveira.... Toen?
Ik heb op dezen dag een brief van mijn man ontvangen, die gisteren pas geschreven is." Smit vroeg dien brief te zien. Hij wilde hem als een middel gebruiken, om het opgeruide grauw aan de praat te houden, wat hem ook gelukte. "Wie kent het schrift van den Admiraal?" vroeg hij. "Ik! Ik!" riepen sommigen. "Komt dan hier, en leest zelf!" zei de heer Smit.
Ik verwacht dus nu een eenvoudige maar volledige opgave van wat u voorkomt de oorzaak te wezen van 't prysverschil tusschen nu en 1853 of 1854. Ik hoop ernstig dat gy geen enkele zinsnede van dezen brief zult opnemen, als geschreven met de bedoeling om u te krenken.
De onwetende gendarmen dachten aan telegramberichten. Maar het bleek een godsdienstig voorwerp te zijn: hebreeuwsche verzen uit den Talmud, op parkamenten reepels geschreven, die de Israëlieten, tweemaal 's daags, in een doosje, op het hoofd dragen.
Ik raapte een klein gebedenboek op, waarvan op de eerste bladzijde deze treffende woorden geschreven stonden: »27 Juni, de vaartuigen verlaten.... 7 Juli, gevangenen van den Nana.... noodlottige dag." Maar dit waren niet de eenige gruwelen, die ons wachtten.
Woord Van De Dag