United States or Libya ? Vote for the TOP Country of the Week !
Gelukkig! daar werd gescheld..., en de twistklanken verstomden, 't Was nichtje Line, die, op één rennetje, naar boven liep.
De kellner was van verbazing driekleurig geworden. Langzaam liep hij naar het buffet en deelde daar den eigenaar van het café de buitengewone dingen mede, die ze hem besteld hadden. De café-man dacht, dat het een grap was, maar toen er weer gescheld werd, ging hij zelf naar boven en wendde zich tot Colline, voor wien hij een zeker respect had.
Ik achtte het voorstel eene uitkomst, en de kapitein had het fiche-doosje al klaar gezet en Frits gescheld, die het theegoed wegnam, eer ik mijne toestemming had gegeven.
Wat hoorde zij de zusters duidelijk door de gangen loopen en samen fluisteren! Daar lachte er een! Wat kon er nu toch te lachen zijn? Zij moest het weten, waarom lachte die zuster? Nu bedaarde het gepraat weer. Daar werd luid gescheld. Wat klonk dat hard! Alweer een bel! Ze zou haar deur maar dicht doen, dan hoorde zij alles niet zoo lastig duidelijk.
De Heeren nu, die gescheld hadden en per diligence van Haarlem en Leyden kwamen, om gezamenlijk met hunnen vriend Polsbroekerwoud een reisje naar Duitschland en Zwitserland te ondernemen, waren de volgende: Eduard van Torteltak, een jongeling van 23 jaren, schoon van aangezicht en bevallig van statuur, aardig in gezelschap, maar van die schoonheid en bevalligheid en aardigheid ook ten volle bewust.
Toen je zou zooveel listigheid niet achter 'r zoeken had mevrouw gescheld en 'r poes-aaierig verzocht allemaal nuttelooze boodschappen te doen, dingen die niet noodig waren, die Kobus net zoo goed had kunnen halen, Kobus die vanavond met Tutu en Zo op den loop was, ook met boodschappen voor meneer.
"O nee, volstrekt niet menheer Van Hake," zegt Jacoba: "papa heeft gelijk; 's morgens moet ik me nog wat rustig houden, want ik wil in 't vervolg 's morgens wat heel vroeg opstaan en wandelingen maken. Goeden avond! Mijn groeten aan mevrouw uw mama. en ook aan...." "Waar of Willem blijft!" valt Van Barneveld in met krachtige stem: "Ik heb tweemaal gescheld; de oude wordt langzaam."
Tik, tik, zei de klok. Ja juist, zoo-iets voelde hy in al z'n leden. Geen Demosthenes kon 't juister uitdrukken. Er werd gescheld. Met z'n gewone zucht om te helpen opende Wouter de deur. De meid die niet zeer spoedig en zonder haast kwam aansloffen, bedankte hem in 't minst niet.
De juffrouwen knikten. Aanvoegende, byvoegende, ook wel genaamd de byvoegelyke wys? "Zeker, zeker, heel partikulier!" schenen alle blikken te antwoorden. Welnu dan, zie eens hier. Wat staat daar? "Zoo straff' de Hemel my!" Ook daar heeft de schryver met veel oordeel een afsnydingsteeken geplaatst, en gy ziet wel... Daar wordt zoo-waar gescheld, riep Trui, en Leentjen is er niet om open te doen.
Eer hij er nog meer kon bijvoegen, werd er gescheld, en Jo sprong op, verschrikt uitroepend: "O, hemel! daar is je grootpapa!" "Nou, wat zou dat? Jij bent immers voor niemand bang," antwoordde Laurie ondeugend. "Ik geloof toch, dat ik een beetje bang voor hem ben, al zou ik niet weten waarom.
Woord Van De Dag