United States or Liechtenstein ? Vote for the TOP Country of the Week !
En ze hoestte blaffend met 't hoofd in de handen, benauwd ophijgend, toen 't weer was bedaard, terwijl uit de andere kamer voortdurend gegiechel en gejoel doorklinken bleef. Nu werd er gebeld. Ze dacht, dat 't Henri of nog 'n blouse-meisje zijn zou, maar 'n flinke klop klepperde op haar deur, en Gerard's vriendelijk gezicht kwam in de opening.
Gerard Leeden, die, zonder functie, dichter bij de deur zat, begroette Go met groote hartelijkheid, en de dichterlijke Louis Hoefman, wiens sombere, magere kop vreemd naast Gerard's welgedaanheid afstak, bracht groote verwarring door al met stoelen te gaan sleepen, terwijl het voorstellen nog aan den gang was.
Je weet er zeker nu al meer van dan de prof zelf... verbeeld je 's, dat je iederen keer er zoo voor zwoegen moest; je hadt geen leven meer." "Nee, maar den éérsten keer," zuchtte Go, en verheugde zich op Gerard's candidaat-vertrouwbare inlichtingen. "Van zoo'n eersten indruk hangt 'n massa af."
Hij voer met Gerard's ziel ter helle. De Basiliscus van Utrecht Ook in ons land, en wel in Utrecht, heeft een basiliscus zijn helsch wezen vertoond, nadat hij lange jaren deze streken had gemeden. Reeds had dit monster in het jaar 513 bij Dokkum achttien menschen geveld, die zijn oogen hadden gezien, en acht eeuwen later vond men weder een zeer grooten basiliscus in den put van Oldeboorne.
Vroeger was hij een goed heer geweest, doch vele booze geesten loeren op de onschuldige ziel: hartstocht en eerzucht en speelzucht en heerschzucht, die allen een stem hebben binnen 't geweten der menschen. Een dag was er een jonge man op Gerard's slot gekomen, die hem een brief van een zijner vrienden had gebracht: sinds dien zag men hen altijd samen.
Ze hadden dien ochtend allebei tot elf uur college gehad, en gingen dadelijk naar Gerard's kamer, want ze zouden vroeg koffiedrinken, omdat Go 's middags weer weg moest. Het was 'n regenachtige, druilige dag; de bruine blaren rotten nat en vuil op den glibberigen grond, en de schuiten, die door het water gleden, hadden geen kleur en geen bekoring onder den doffen hemel.
Eduard vond ze "charmant", z'n gentlemanmanieren voortrekkend boven Gerard's rondheid; en Go droomde hem al 'n lid van de familie, als ze 's avonds in 'n kring zaten onder het licht, Han en Else bij elkaar; zij met hun drieën om de tafel, en zijn stem afwisselend met die van tante door de stilte. "Gaat u wezenlijk morgen weg, mevrouw?"
"Dat is ter eere van 't hooge gezelschap; behalve moeder heb ik hier nooit vrouwelijk bezoek gehad. Het spijt me alleen, dat u geen zonnetje in de kamer ziet. Dan is alles zoo veel mooier." Intusschen was Hans binnengekomen, had dadelijk in de achterkamer 'n paar druiven van de tafel gesnoept. Onder Gerard's laatste woorden kwam hij naar voren loopen en knikte.
Nu kwam hij Gerard's kamer binnen, samen met De Veer, die in uitgelaten joligheid ronddanste op 't kopergeschetter, dat van beneden opklonk.
Hij wilde vluchten van deze plaats, maar de weerwolf legde hem een klauw op zijn schouder, en beloofde hem, dat hij niet voor niets zijn ziel behoefde te geven. Hij zou ongestraft wraak mogen nemen, en tot den Oudejaarsavond zou hij over zooveel geld mogen beschikken, als hij-zelf wilde. Op Oudejaarsavond echter zouden de weerwolf en hij kaartspelen: zeven spelen, en de inzet was Gerard's ziel.
Woord Van De Dag