United States or Kiribati ? Vote for the TOP Country of the Week !
Plotseling een aanhoudend gebel van de telefoon, die op mijn schrijftafel vlak bij me is, waardoor ik eensklaps werd afgehaald van mijn studie over de Amerikaansche spoorwegaangelegenheden. "Hallo! met wie spreek ik?" "Goeden morgen." Ik herkende onmiddellijk de stem van Luigi Albertini, directeur van de Corriere della sera. "Ik moet u noodzakelijk spreken, kom bij me." "Dadelijk?"
De tafel wordt gedekt, het eten loopt af, Charles gaat weer zitten aan het groote raam, de koffie wordt opnieuw gezet, de zon begint te dalen in het westen, reeds wordt het geloei der beesten gehoord en het gebel der metalen klokjes aan den nek der melkkoeien, die door trage kaffers naar de kralen, de stallingen, worden gedreven, en nog altijd zit Charles op de zelfde plaats.
Nu leek 't 'n lawine, en de juffrouw had er even over gedacht om boos te worden over "dat eeuwige gebel." Maar juist had Else toen háár raad bij 't kiezen van 'n klokje ingeroepen, en gevleid was ze toen mee vroolijk gaan doen, zette telkens 'n gezicht, of 't háár geschenk was, wanneer ze weer iets binnenbracht met grapjes van: "Gunst, 't lijkt heusch wel Sinterklaas."
Electrische lampen werden aangestoken en verlichtten de uniformen van europeesche soldaten, die voorbij kwamen. Men hoorde het gefluit van locomotieven, op weg naar de Ha-ta-men. Nu en dan hoorde ik in het hôtel het gebel van de telefoon, dat uitklonk boven de tonen van een orkest.
Een nijdig, langdurend gebel is van een beertje. Maar onder de dekens heb ik meer geduld dan zij. Eerst om één uur schoot ik er uit. Na een ontbijt van brood, thee en een gepofte haring, ben ik aan het werk gegaan. Onaangenaam aan het werk. Er was geen tabak in den pot. Tegen vijf uur kwam Lou thuis van de snijkamer. "Wat breng je daar mee?" "Da's mijn geheim." "Toch geen praeparaat?"
Zijn gordijnen waren opengebleven; mysterieus zwierven de gelige glimpjes van in 't water weerkaatste flikkering langs 't plafond, en in den eenen hoek streepte zwak 't armoedige licht van de straatlantaarn, die een eindje verder stond. Hij hoorde 't gebel van de tram die de flikkering wierp in 't water. Maar in zijn kamer was 't stil.
De victoria's, met vlugge paarden bespannen, de karretjes, die als omnibussen voor de inboorlingen dienst doen en vol mannen of vrouwen en kinderen zitten, de wielrijders, de auto's, een oneindig aantal ezels met allerlei personen en goederen beladen, fabelachtig bepakte kameelen, dat alles warrelt er dooreen. Met luidklinkend gebel vertellen u de electrische trams, dat Kaïro een moderne stad is.
Door dat anhoudende gebel gaat er bove een raam ope, en roept een man: "Vrind, wat mot u?" Maar ik kijk niet na bove. "Nou mot ik wete wat dat is" zeit de dokter "want die man ken wel doof weze." Hij komt ongekleed beneje, zet die deur vierkant voor mijn ope, en om rede 't licht brandde, schreef ik me boo'schap op 't leitje.
Want de jongen zag de vroolijke optochten van menschen en vee uit ieder dal en uit iedere hoeve komen, het stille bosch intrekken en dat met leven vullen. Van uit de donkere diepten in 't bosch hoorde hij den heelen dag de herderinnen zingen, en het gebel van de koeklokjes.
Eerst waren 't alleen nog de donkere groepen van bootwerkers, sjouwers en sleepers en allerlei andere werklui, die met hun moe-zwaren stap en hun stemmen als stormgeloei de stilte kwamen verstoren; maar de bakkers, de karren met klappende deksels, de melkboeren met hun goedmoedig geroep, de vuilnismannen en krantenbezorgers volgden al gauw, en daarop kwamen de zware wagens, begon het gedaver, het rammelen en dreunen, het straat-geschreeuw en 't schelle gebel van de trammen.
Woord Van De Dag