United States or Dominica ? Vote for the TOP Country of the Week !
Wie dacht er nog aan gevaar? Men hoorde den schipper lachen. "Ik heb hem de eer gegeven; hij heeft niets op me aan te merken!" Dit nu stemde menigeen bang, en men fluisterde, dat het eind der reis nog niet gekomen was. Men ging den ouwe uit den weg, die deed, of hij niets bemerkte. Even rustig en leutig bleef hij als vroeger, kalmpjes rookende.
Ze voelde, dat er 'n golving van onrust ging door de zaal, en de bibliothecaris fluisterde even: "Of ze niet wist verder...." Toen zei ze als in 'n droom, alle samenhang met 't vorige vergetend, niet langer er aan denkend, dat haar speechje propaganda moest maken om lid te worden van de club: "Hier wacht jullie het eerste, wezenlijke geluk en 't eerste, groote verdriet.
Maar terwyl ze aan de eene zyde Telasco omarmde, trok ze met de andere hand Kusco tot zich, en... toen zat ze in 't midden, tusschen de beide broeders. En als ze Telasco kuste, zuchtte zy: "Lieve Kusco!" en als ze Kusco liefkoosde, fluisterde zy Telasco's naam... och, Femke, 't was zoo moeielyk! Ja, zuchtte Femke, 't was een moeielyk geval.
Hij berustte er dus in, maar voelde nog naar de plek waar de trap aangekomen was, want het was terdege een parade-trap geweest! Nu echter had Cascabel zijne bedaardheid teruggekregen en op geheimzinnigen toon fluisterde hij hem in het oor: Kruidnagel, kan ik je iets toevertrouwen? Stellig patroon. Ik heb nog nooit een geheim, dat iemand mij gezegd had, verraden.... ten minste.... Houd je mond!
Nathan sprak toen: Dit zal ik doen, omdat U dat wilt. Toen Mithridanes was afgestegen, ging hij met Nathan in aangenaam gesprek naar diens prachtig paleis. Hier liet Nathan door een van zijn bedienden het paard van den jonkman vasthouden en fluisterde hem in, dat hij haastig aan allen in het paleis zou mededeelen, dat niemand aan den jongeling zou zeggen, dat hij zelf Nathan was.
»O ja!« fluisterde de Jood, wien de stoornis scheen te ergeren, »ik had die man al eer verwacht; hij komt naar beneden. Geen woord over het geld, terwijl hij hier is, Nance. Hij blijft niet lang. Geen tien minuten, hoor.« Zijn dorre wijsvinger op de lippen, ging de Jood met een kaars naar de deur, toen de stap van een man buiten de kamer gehoord werd.
En ze fluisterde den jongeman een naam in 't oor, zoodat hij alleen die hooren kon. "Wat moest ik doen? Moest ik de nagedachtenis van mijn moeder, de eer van mijn onechte vader, en den goeden naam van den waren, opofferen aan mijn liefde?" "Maar bewijzen, gaf hij je bewijzen? Jij had bewijzen noodig!" riep Crisóstomo ten hoogste ontroerd. Het jonge meisje haalde twee papieren uit haar boezem.
En zeemeerminnen? fluisterde Rik. Zeemeerminnen ook niet, zei mijnheer Devleeschhouwer. Zeemeerminnen wel! zei Rik. Ze staken allemaal hun hoofd op. Rik was somber geworden. Ik hebbe gezien, met deze oogen, die nog onthouden kunnen, een zeemeerminne in 't witte schuim der baren. Tèt ... tèt ... tèt, pruttelde Albien, wiens oogen begonnen te zwemmen in wellust.
Daar hij hare hand gevat had, drukte ze op zijne vingeren en hij boog zich over haar. Ze fluisterde tegen zijn aangezicht: Ik heb u iets te vragen.... Ik voel dat dat het noodig is.... Ge moet geduldig zijn.... Ze slikte, om hare stem uit de nauwheid van hare keel te bevrijden. Ze ademde dan diep. Ik zou willen, vervolgde ze, dat ge.... dat ge Ernest binnen liet....
Toen David naar huis ging, stak hij de tong tegen mij uit en fluisterde: "Weet je, ze is scheel en mottig!" En ik, die duizendmaal schrijven moest, dat die leelijkerd mijn kameraad was!! Toen ik thuis kwam zei mijn vader, dat meester mij stellig niet onrechtvaardig zou gestraft hebben, en moeder, dat het van David zeker een grapje geweest was.
Woord Van De Dag