United States or Norfolk Island ? Vote for the TOP Country of the Week !
Nu gold het voor hen beiden om weg te komen uit deze omgeving, vóór de ridders, van hunnen eersten schrik bekomen, den dood van hun meester wilden wreken. Op het voorplein vonden zij Erec's strijdros. In een oogenblik zat onze held in het zadel en zich bukkend nam hij Enide vóór zich op het paard. Zoo reden zij spoorslags de brug over, het donkere bosch in, dat zich om het kasteel uitstrekte.
Spoedig waren Erec's wonden geheel genezen en op een schoonen morgen namen onze held en heldin afscheid van de gastvrije slotbewoners om de terugreis naar het hof van Koning Arthur te ondernemen. Op het laatste oogenblik vroeg Guivret verlof, hen daarheen te mogen vergezellen, wat hem door Erec gaarne werd toegestaan. Van het avontuur, dat men de vreugde van het hof placht te noemen.
Nog vóór het eerste morgenkrieken was zij reeds weer op de been en sloop geruischloos door het vertrek om alles voor een plotselingen aftocht gereed te maken. Toen zij Erec's kleederen en wapenen had klaargelegd, begaf zij zich naar het venster en wachtte daar het aanbreken van den morgen af.
Daarom zijn wij ook de meening toegedaan van Myrrha Borodine, die in haar werk, getiteld: "La Femme dans l'Oeuvre de Chrétien de Troyes" betoogt, dat nòch het motief der jaloezie, dat door Gaston Paris en Ferdinand Lot wordt verdedigd, nòch dat der "mésalliance", hetwelk in Hartmann's vertaling meer naar voren wordt gebracht en dat ook door Foerster in de Inleiding tot zijne Erec-uitgave met klem wordt bepleit, aan Erec's handelingen ten grondslag kunnen liggen.
Het moest dus inderdaad een feit zijn: haar geliefde was dood en zij al het vreeselijke van haar toestand werd haar nu eerst duidelijk! Onder het slaken van een hartverscheurenden kreet zonk zij ineen. Die kreet was hare redding. Hij drong door tot in Erec's brein, de nevelen zijner bezwijming verscheurend en riep hem terug tot het leven.
Het aanbod was te vriendelijk om af te slaan, daarom, bid ik u, doe wat ik u verzoek." Hoewel Enide's moeder het denkbeeld niet aangenaam was, dat hare dochter in zulk eene eenvoudige kleedij aan het hof zou verschijnen, kon zij Erec's verzoek niet weigeren en werd dus aan zijn wensch voldaan.
Hoe lang zij daar zoo troosteloos gezeten had met Erec's hoofd in haar schoot, kon zij zich later niet herinneren; ten slotte geraakte zij in een toestand van verdooving, waaruit ruwe stemmen haar deden opschrikken.
Aan zijn hof bleven zij vertoeven, totdat eenige jaren later het bericht van den dood van Erec's vader onzen held naar zijn eigen land terugriep. Daar aanvaardde hij het bestuur over zijn volk, dat hij tot in hoogen ouderdom met wijsheid wist te regeeren.
Niets had Erec geantwoord op hetgeen Enide gezegd had en de laatste, die reeds lang berouw gevoelde over haar openhartigheid, maakte zich inwendig de hevigste verwijten, dat zij door hare woorden den vrede tusschen hen verstoord had. Plotseling klonk Erec's stem, koud en hard, zooals zij die nog nooit gehoord had. "Het is genoeg!" zeide hij. "Wij zullen zien, of uwe woorden waarheid bevatten."
Hare overpeinzingen, terwijl zij daar zoo zat, waren niet van vroolijken aard. In den slaap was de booze, harde uitdrukking van Erec's trekken weggevaagd en het scheen zelfs, of er iets van een glimlach om zijne lippen speelde.
Woord Van De Dag