United States or Mexico ? Vote for the TOP Country of the Week !


Denkt ge, dat ik je zal laten vertrekken, om binnen kort terug te keren en mij te verstrikken, zoals ge het Sikonyella hebt gedaan. Nee, morgen zullen de aasvogels feestvieren, de klauwen slaan in uw blank vel, zich aan een nieuw soort vlees dik vreten. Morgen zult ge voor eeuwig in vrede gaan, want mij zult ge dan nimmer weer lastig vallen."

"Hier heb je de recette," zeide de dichter en liet het geldstuk zien. "Een korstje met een klein worstje!" meende Marcel. Toch wisten zij het met die bescheiden som nog zòò ver te brengen, dat zij brood, wijn, vleesch, tabak, vuur en licht hadden. Dan gingen zij naar huis. Zij woonden toen in een hôtel garni, waar zij ieder een afzonderlijke kamer hadden.

Zal je haar eens vertellen, dat ze een stoute meid is? Goed tante, ik zal het doen! antwoordde Marie met een zacht lachje. Mevrouw Van Raat vertrok. Marie bleef eenzaam, peinzend of tante Dora iets wist of vermoedde van het voorgevallene tusschen Paul en Freddy. Toen Frédérique door Marie vernam, dat mevrouw Van Raat een bezoek wachtte, bedacht zij zich een poos.

Wij verzekeren u: voor de kinderen is goed gezorgd; de drie jongsten gaan naar Grootma Van Middelnesse op de Prinsengracht, en de drie oudsten blijven met de zeer vertrouwde gouvernante-bonne, benevens een uitmuntend dienstboden-personeel in de ouderlijke woning aan den Boschkant.

Het is een tendenz-stuk om de leugen der liberale en behoudende politiek op de kaak te stellen, om zielenadel boven den armzaligen, intrigeerenden hofadel te verheffen, om ware vorstelijkheid over een in futiliteiten opgaand koningschap te doen zegepralen. Het zijn dezelfde gedachten, elders pakkender reeds uitgesproken, die nu in dramatischen vorm gegeven worden.

Hij schreef: "Ik gevoel met u, wat gij in den goeden ouden man verliest; ik treur met u, want hij was mij lief als een oprecht en onbaatzuchtig vriend.... Over eenige maanden hoop ik weer in Holland te zijn en u de hand te drukken."

Die korte blik was voor Wronsky voldoende geweest om op te merken, dat een glans van bedwongen levenslust op haar gelaat, tusschen de schitterende oogen en de roode lippen speelde, alsof een overvloed van het een of ander haar zóó vervulde, dat het zich tegen haar wil in den glans van haar blik en haar lach verried.

Een witte band, die op den voorkop begint en tot aan den achterkop reikt, begrenst de donkere kruin, een smalle, blauwzwarte teugelstreep scheidt haar van de witte wang, die van onderen door een blauwachtigen halsband begrensd wordt.

Daarom begaf hij zich naar den koning en smeekte hem, de eischen zijner baronnen in te willigen, daar hij zich anders genoodzaakt zou zien, het hof te verlaten en als een arm, maar vrij man de wereld in te trekken.

Men kan dezen brief moeilijk anders dan een ongepaste en onbehoorlijke grap noemen.