United States or Kyrgyzstan ? Vote for the TOP Country of the Week !
Eline was namelijk door Théodore op de Horze te logeeren gevraagd en zij zou er de Erlevoorten en de Howards, die nu ook in Den Haag vertoefden, in het laatst van Juli vergezellen, om gedurende de geheele maand Augustus in Gelderland te blijven.
Zij wilde alleen Jeanne bij zich hebben, alleen Jeanne! Weldra verhaalde men in den kring hunner kennissen, hoe Eline zich gebrouilleerd had met de Van Raats en bij de Ferelijns, als het ware, gevlucht was.
Maar nu werd het hem, alsof er iets waars in die woorden lag en of het gewicht van zijn leed hem niet meer het hart perste als een looden last, maar als de lichte druk eener herinnering van weedom en zwaarmoedigheid. Vaak verweet hij zichzelven, dat hij lichter van hart werd, en nam hij zich voor zijn leven te wijden aan de herinnering van Eline.
Vere telegrafeerde daarop dag en uur, waarop hij Eline zou komen zien. En nu wachtte zij hem, en bestudeerde zij de trekken van heur vermagerd gelaat, en zij vreesde, nu zij zich zoo vermagerd zag, dat zij niet meer die onwederstaanbare bekoring, waarmede zij iederen man won, van zich zou kunnen doen uitstralen.
Zij kon heur verwarring niet voor Otto's blik verbergen, en hij, hoewel hij geen voornemen had gehad dezen avond op zijn verzoek terug te komen, gevoelde zich niet sterk genoeg tegen de verleiding der omstandigheden, nu zij zich beiden alleen bevonden.... Eline...! fluisterde hij met gebroken stem... O, waarlijk, moet ik zoo weggaan....?
Zij beweerde nog veel te doen te hebben, maar liet zich intusschen op de bank neêrvallen en zag toe, hoe Eline voorzichtig de schaaltjes éen voor éen afkwastte en in de plooien van een theedoek droogde, met kleine, bevallige gebaren, zonder hare vingers te bevochtigen of een droppel te storten.
Ja, kind, ik geloof ook, dat ik er goed meê doe, zuchtte mevrouw Van Raat. Zoo een juffrouw van gezelschap, zoo een mensch, dat je betaalt, zou me dadelijk gaan vervelen. Maar een meisje, als Eline, dat attenties voor je heeft en dat je een beetje tot de familie rekent, waarvan je houdt, dat is heel iets anders, niet waar?
De deur werd geopend, en Eline kwam, een weinig bleek, binnen, in een wit flanellen peignoir, met los hangend haar. Zoo Elly, nog niet naar bed? Neen; ik.... heb wat zitten lezen. Heb je je geamuzeerd? O zeker, het was alleraardigst. Ik wou alleen, dat Henk niet zoo ondragelijk vervelend was.
Zij wilde iets antwoorden, maar vermocht het niet, want zij stikte bijna in heure ingehouden tranen. Dat is immers onmogelijk! sprak zij smartelijk, bijna met wanhoop. Waarom is dat onmogelijk? vroeg hij. Waarom is het onmogelijk, dat ik altijd bij je blijf of liever: dat jij altijd bij mij blijft? Zeg, Eline, waarom? Omdat het niet kan! antwoordde zij weenend. Jawel, het kan wel!
En als Eline komt moet ik zeker weg? vroeg hij op den man af. Betsy schrikte en zij glimlachte zeer lief. Verbeeld je. Volstrekt niet. Je weet, ons huis staat voor je open, tot je iets gevonden hebt. Hoor je niets meer van... hoe heet die vriend uit New-York ook weêr? Lawrence St. Clare. Neen, ik heb in langen tijd geen tijding van hem; ach, je vergeet je vrienden als ze zoover zijn.
Woord Van De Dag