United States or Chad ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zij dwong zich los, weerde hem af en sprak: En nu ... ga. Het duizelde hem, hij begreep, dat het moest. Ja, ja, ik ga, sprak hij. Ik mag u schrijven, niet waar? Zij knikte van ja, met haren glimlach. Schrijf me, ik zal u ook schrijven, zeide zij. Laat mij altijd van u weten ... Dit zijn dus niet de laatste woorden, die er tusschen ons zijn? Dit ... dit alles ... was niet het laatste? Neen ...
't Was wel een aardig meisje, om te zien, doch hetgeen eraan ontbrak, was eigenlijk, wat ze te veel had. Ze kon alleronmenschelijkst, allerongedanigst, allerverduiverkaterst veel praten. Ze praatte van den vroegen morgen tot den laten avond. "Ratteretalleratatteratattertatatatterteta," ging het den heelen dag, dat het den armen Halichem duizelde in zijn ooren. Waar ze over praatte?
Haar gebaren werden als verzuchtingen, en in geheel haar wezen lag zulk een smachtend verlangen, dat men niet weten kon of ze een god beweende of duizelde in een droom van liefde. Met half-geloken wimpers boog ze en wiegde ze zich met deinende golvingen, haar boezem trilde, haar gelaat bleef onbewogen en haar voeten hielden niet stil. Vitellius vergeleek haar bij Mnester.
Woord Van De Dag