United States or Honduras ? Vote for the TOP Country of the Week !
Nòg, wad-'n sauger! Waas steh ich aus! Waas steh ich aus!"... "Krijg 'n miessemisschinne!.... 't Vrete in je lijf zal vergif worde!", vloekte Suikerpeer, schor, kwaadaardig: "as 'k ooit weer 'n cent handel drijf; vuil sekreet!... Ga jìj onder de mensche, doe jìj inkoop!.... Vuil sekreet!... Zal ze me nog verwijte!... Da's voor me kòstelijke sjabbes"...
Het onwillens doen is uw verleden verzaken; geloof me, drijf door. Gij wint er ten minste bij dat ge niets verliest .... Zij stond, rilde en stijf, rechtover Pezza, tegen de avond-blauwe vensterklaarte.
O, ja, smaak een welverdiend geluk: verstaal uwen geest tot de verheerlijking van uw vaderland, drijf den roem der Vlaamsche school tot aan de palen der bekende wereld: leef lang, zeer lang, en laat eens uwen onsterfelijken naam aan onze zonen als een erfdeel, waarop zij bij den vreemdeling roemen mogen en dat zij dan, na eeuwen tijds, nog met erkentenis en hoogmoed, als eenen glorierijken roep aanheffen: GUSTAAF WAPPERS was een Belg!
»Mogelijk, mijn waarde Hod," antwoordde kolonel Munro, »hebben ze hier pas drijf jacht gehouden en zijn de dieren in massa verhuisd. Maar wanhoop niet en wacht totdat we aan den voet van de bergen van Népaul zijn. Daar zult ge naar hartelust aan uw instinct van jager kunnen voldoen."
Hij bedankte mij hiervoor, en verklaarde nog in zijne laatste oogenblikken, dat hij hierdoor veel troost had gevonden. »En nu mijnheer," zeide hij, »laat ik u nog een raad geven. Wanneer gij eens commandant zijt geworden, drijf dan niet, uit overdreven zorg voor een net en goed geoefend schip, uwe bemanning tot wanhoop, tot muiterij.
"Gij vraagt, waarom ik spreek? gij zegt dat ik noch verraden, noch vervolgd, noch tot spreken verplicht word. Ja, ik ben verraden; ik ben vervolgd; ik ben tot spreken gedwongen! Door wien? door mij zelven. Ik zelf sluit mij den weg, ik sleep, ik drijf mij voort, ik sta stil en lever mij over en wanneer men zich zelven bestuurt, wordt men goed bestuurd."
"Eens in de zeven jaren een enkelen nacht Lach, alle duivelen!" Alle booze geesten lachten; maar boven dezen lach klonk de lach des storms. "Haha zeven jaren geslagen aan zeven jaren worden de eeuwigheid. Op! wolken met bliksem, en gierende wind en regen, drijf mij aan tot den jongsten dag. Vloek den Vliegenden Hollander. Op, eeuwig lachen." En van alle kanten spotte de lach.
Maar op eens riep de zon: "Nu is mijn tijd uit!" en rolde achteruit uit de kloof. Toen liet de toovenaar zijn drie wolven los, en opeens vlogen de noorderstorm, de kou en de duisternis uit de kloof, en begonnen achter de zon aan te vliegen. "Jaag ze weg! Drijf ze voort," riep de toovenaar. "Jaag ze zoover weg, dat ze nooit meer terugkomt. Leer ze, dat Lapland van mij is!"
Hoe hoog nu ook hun hoon, hun woede klimm', 't Is hun, ontwaakt, een droom, een hersenschim; En zijn ze naar Athene weêrgekeerd, Hun trouw blijft tot den dood dan ongedeerd. Terwijl ge deze taak voor mij verricht, Vraag ik mijn koningin haar Indisch wicht; Dan drijf ik 't monster uit haar oog; gezond Zij zin en ziel, en vrede heersche in 't rond.
Maar zijne voeten kenden den weg en volgden vaste den drijf; dat rechts of links inslaan en 't overstappen lag door de danige gewoonte in hem vergroeid en heel blindelings zelfs herkende hij den uitwendigen vorm van elk grachtje of landoever waar hij heel zijn leven voorbij moest naar de kerk.
Woord Van De Dag