United States or British Virgin Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !


Aan de onderzijde van een dorren tak, klemmen eenige zich vast, andere hechten zich aan deze, enz.; soms zijn zij in zoo grooten getale dicht opeengedrongen, dat de geheele kluit de ruimte van een schepelsmaat inneemt.

Daar in Volhijnië en Podolië, neemt men, zoover het oog reikt, onafzienbare weidevelden waar, die in de lente met de kleurenpracht van verscheidene bloemsoorten versierd zijn. In den dorren zomer en stormachtigen winter echter zijn zij woest genoeg.

Onder de wijde verte van den vonkel-krielenden hemel en boven den dorren klank der vér-geruchtende stads-nachtgeluiden, voelde zij het vreemde geluk in haar hersenen en hart, maar zonder angstige drift, zachtjes, zachtjes, als een dauw van zaligheid. Mathilde zag rond: een glimlach zweefde overal.

Men kan misschien niet met volle recht zeggen, dat die zedelijke grond in de 15e eeuw nog gevoeld werd, maar zeker werd het de aesthetische waarde, die tusschen de oprechte betuiging van genegenheid en den dorren omgangsvorm ligt. Het spreekt vanzelf, dat deze wijdloopige levensversiering vooral haar plaats heeft aan de vorstenhoven, waar men er den tijd en de ruimte voor kon nemen.

Hij nam een droog stokje van 't veld en wierp dat op den weg naar de pastorie. "Zoo droog als dit stokje zijn de gebeden geweest, die hij tot den Heer opzond," zei de man. Hij, die naast hem liep, bleef ook staan. Hij nam een dorren tak op en gooide die bij het stokje. "Dat is een best offer voor dien dominé," zei hij. De derde in 't groepje volgde dit voorbeeld.

Daar mogen zuchten klinken en schuwe slavenschreên, Tot u de geest der wrake tot stuivend puin zal treên! "Wee u, gij bonte gaarden in 't gouden zonnelicht! U toon ik dezes dooden bestorven aangezicht. "Het moge uw loof doen dorren, uw bronnen stil doen staan, Tot al uw heerlijkheden in onkruid ondergaan! "Wee u, verwaten moorder! u vloekt wat Zanger heet!

Daarbij komt nog, dat hij, wel verre van den mensch te schuwen, op elk verschijnsel, dat zijn nieuwsgierigheid prikkelt, afgaat, om er kennis mede te maken. Zoo ziet men hem dikwijls zich neerzetten op een dorren tak van een boom dicht bij dien, waaronder reizigers zich gelegerd hebben, zeer nauwkeurig acht gevend op het aanleggen van het vuur of het bereiden van het maal.

De tooneelen uit bakkerijen, wijngaarden, oogstfeesten, die op de steenen zijn gebeeldhouwd, zeggen met groote duidelijkheid, dat korenvelden, wijngaarden en vruchtenboomen den nu dorren en kalen bodem vroeger hebben bedekt. Buiten enkele Johannesbroodboomen in de wadi Ghirza, ziet men nu geen sprietje boven den zandigen, steenachtigen grond uitkomen.

De boom, die op een dorren heuvel staat, krijgt geen bladeren en takken; zoo is ook de man, die door niemand bemind wordt, waarom zou hij langer leven? Een brandstapel vangt van een brandstapel vonken tot hij zelf in brand vliegt, zoo leert een man van een anderen man, en zou dom blijven, als deze zweeg.

"De Klokluider laat zijne betooverende, kristalheldere tonen meestal van den hoogsten top van een reusachtigen mora-boom weerklinken; bijzonder graag zit hij hier op een dorren tak. In den toestand van rust hangt het snavelaanhangsel zijwaarts naar beneden; het wordt opgeblazen, zoodra het dier zijn stem laat hooren en draait dan tevens met de spits om zijn eigen wortel.