United States or Laos ? Vote for the TOP Country of the Week !
't Was nog vóor het middageten en het ging in de kinderkamer vroolijk, ja zelfs wild en ruw toe; dat wil zeggen Sergius, Dmitri en Leo maakten zoo'n leven; Nikolaas en Miljoetin, die al verstandiger waren, deden niet mee. De pret bestond hierin, dat zij papier verbrandden in de schalen van een servies, die achter een kamerschut stonden.
"Mogelijk heeft de verhouding der ambtenaren tot hem, en vooral hunne wijze van werken Dmitri niet aangestaan; zooveel is zeker: hij is niet in de 2de Afdeeling gebleven. Te Petersburg had mijn broeder geen enkelen bekende, behalve den rechtsgeleerde D. A. Obolenski, die gedurende ons verblijf te Kazan daar advocaat was. Dezen Obolenski ging Dmitri op zijne buitenplaats bezoeken.
De herinneringen van Tolstoi aan zijn' broeder Dmitri zijn verbonden met eenige belangrijke bijzonderheden van het leven te Kazan. Hij heeft groote, strenge, zwarte oogen. Als knaap kan ik hem mij bijna niet herinneren. Ik weet slechts uit de verhalen, dat hij als jongen heel grillig was.
Niet zooals met Dmitri, wiens doodsbericht mij bereikte toen ik in 't geheel niet om hem dacht. Het waren onze jeugdherinneringen zoowel als onze bloedverwantschap die ons verbonden. Nu hebben wij een vriend verloren, dien wij meer liefhadden en achtten dan iemand op de wereld.
Naar ik mij herinner, had Dmitri deze brieven gelezen, doordien een gevangenis-priester hem er op gewezen had. Zoo begon mijn broeder dan zijne plichten als grondbezitter te vervullen; doch behalve die van den landeigenaar tegenover zijne lijfeigenen, bestond in die dagen nog een andere plicht, waarvan de niet-nakoming ondenkbaar scheen: dat was de krijgs- of civiele staatsdienst.
"Bij de voortzetting van het gesprek, dat nog wel een uur duurde, verloor graaf Tolstoi geen oogenblik zijn geduld en bleef hij steeds welwillend. De halsstarrigheid van de boeren ontlokte hem niet één ruw woord." Vorst Dmitri Dmitrijewitsch Obolenski vertelt ons nog eene herinnering van een feestdiner, waarbij Tolstoi zijn buurman was.
"Zoo werd Dmitri ongemerkt grooter, bemoeide zich weinig met de menschen, en met uitzondering van zijne driftbuien was hij steeds rustig en ernstig en keek met denkende, strenge, groote, zwarte oogen de wereld in. Hij was lang, tamelijk mager, niet heel sterk, had lange armen en een gebogen rug.
"Toen Dmitri zijne studie geëindigd had, besloot hij in civielen dienst te gaan. Om nu te weten, welken dienst hij zou kiezen, kocht hij een adresboek, keek alle takken van den civielen dienst na, kwam tot de slotsom dat de rechtspleging van het meeste gewicht was en koos de laatste. Hij vertrok naar Petersburg en ging bij den staats-secretaris der 2de Afdeeling op audiëntie. "'Uw naam?
Naar ik gehoord heb, had hij nog kennis aan een grijsaard van den zeer ouden stempel: een spaarzamen grondbezitter en een buurman van Samoiloff. "Ik geloof, dat ik reeds in den Kaukasus was, toen er in Dmitri een buitengewone omkeer plaats had. Plotseling begon hij te drinken, te rooken, geld te verspillen en de vrouwen na te loopen.
Toen zij onze voogdes werd, zorgde zij voor ons, maar niet met hart en ziel. Alles moest achterstaan bij den dienst van den Heer, zooals zij dien dienst begreep." Zooals boven gezegd is, woonden de jongste kinderen, Dmitri, Leo en Maria, met hunne tante Tatjana op het land, terwijl de twee oudsten, Nikolaas en Sergius, met hunne voogdes Alexandra Ilinitschna, te Moskou waren gebleven.
Woord Van De Dag