United States or Brazil ? Vote for the TOP Country of the Week !
Met de andere meisjes kon zij goed overweg. Er waren er, die haar een beetje vreemd aanzagen, toen zij met groote vrijmoedigheid allerlei omtrent haar vroeger leven vertelde, maar zij deed dit zoo aardig en vroolijk en als het nichtje van de deftige mevrouw d'Ablong vond men haar toch zoo geheel comme il faut, dat de meesten met gretige ooren naar haar grappige verhalen luisterden.
En dan zoo allernaarst burgerlijk! Ze moet er heel wat anders uitzien, eer ze onze kennissen onder de oogen kan komen!" "Niet iedereen ziet er even snoeperig uit!" zei mevrouw d'Ablong, terwijl ze Cécile in de kin kneep en een kus gaf. Cilly streek met een tevreden lachje haar krullend haar naar achteren. "Strik nu dat fluweelen lint netjes om je haar, Elsje," zei hare tante.
"Zoo tante, hoe maakt u het?" zei de jonge man, die met groote verwondering naar mevrouw d'Ablong en Elsje had gekeken. "En Cécile, is ze ook wel en Miss Piper? Nog altijd even gezond en elegant?" "Allemaal uitstekend, uitstekend," was het antwoord. "Ga mee naar beneden. Je blijft toch natuurlijk lunchen?" "Zeker, heel graag. Heeft grootmama u geschreven dat zij gauw hier hoopte te komen?" "Ja.
"O, maar Cilly is verleden week al zestien geworden," zei mevrouw d'Ablong. "Dus dat is twee jaar verschil, dat zegt nogal wat op dien leeftijd, maar daarom zal ze zich toch wel eens met Elsje willen bemoeien, natuurlijk. Ze ziet er zoo allersnoeperigst uit, Cilly, ze wordt bepaald een mooi meisje.
"Jij kent grootmama wel, he Emma?" "Ja zeker, die aardige dame met dat prachtige grijze haar, die hier ook was op je verjaardag. Zij is immers uw moeder, niet waar mevrouw?" "Neen, de moeder van mijn man," zei mevrouw d'Ablong. "Ze woont op een buiten in de buurt van Arnhem. Cécile logeert er dolgraag." "O ja, dat wist ik wel, maar ik dacht dat zij uw moeder was.
Maar ze moest zich haasten als ze terstond als ze klaar was naar het huis van mevrouw d'Ablong terugliep, zou ze misschien nog vroeg genoeg komen om zich even te kunnen verkleeden en aan het ontbijt te zijn, voordat haar tante beneden was. Zij zou haar dan alles vertellen natuurlijk, hoewel ze daar vreeselijk tegen op zag, maar dat kon niet anders, dat sprak van zelf.
Zij werd hoe langer hoe zenuwachtiger, toen zij zich voorstelde welk een ontvangst haar in het huis van mevrouw d'Ablong wachten moest en niet dan met inspanning gelukte het haar, eenige aandacht te schenken aan haar toilet. Zij moest eens even vrij ademhalen hoe was het mogelijk dat zij dat akelige korset had aangehouden van nacht hè, zij zou het even uittrekken!
De dokter had toen 's ochtends terstond aan mevrouw d'Ablong getelegrafeerd. Deze had den begonnen brief voor Elsje meegenomen, benevens enkele kleinigheden, waaraan zij meende dat het meisje gehecht zou kunnen zijn en ook den grooten, ouderwetschen Bijbel, waarin de oude vrouw nog een der laatste dagen van haar leven met bevende letters Elsje's naam had geschreven.
Het was een donkerblauwe stof en de jurk was zoo aardig gegarneerd en kleurde zoo goed bij Elsje's blond haar en het frissche rood harer wangen dat mevrouw d'Ablong met welgevallen opmerkte hoe goed zij er op dit oogenblik uitzag. "Ja, ja, ze heet Elsje," zei ze. "Zij is het eenige kind van mijne overledene zuster, Frits, en ook door hare grootmoeder opgevoed, evenals jij."
En toen haar tante eindelijk van hare kennis afscheid had genomen en in het rijtuig zat, begon Elsje met een onvaste stem, maar met fonkelende oogen: "Waarom.... waarom mocht die dame niet weten dat ik uw nichtje ben, tante?" Mevrouw d'Ablong keek vreemd op.
Woord Van De Dag