United States or New Caledonia ? Vote for the TOP Country of the Week !
In één der bovenkamers van dit huis zaten drie mannen bij elkaar; van tijd tot tijd keken ze elkaar aan met oogen vol angst en verwachting en vervielen dan weer in diep en somber zwijgen. Eén van de drie was Toby Crackit; de tweede Mr.
»Goeiennacht Nancy,« zei de Jood en stopte zich weer in als toen hij kwam. »Goeiennacht.« Hun oogen ontmoetten elkaar en de Jood keek haar scherp aan. Hij behoefde niet aan het meisje te twijfelen. Ze was even waar en ernstig bij de zaak als Toby Crackit zelf maar zijn kon. De Jood wenschte haar nog eens goeden nacht, gaf, achter haar rug, een schuwe trap tegen het achterlijf van Mr.
»Waarom niet?« zei hij met denzelfden schuwen blik achter zich. »Waarom laten ze zulke leelijke dingen boven aarde? Wie klopt daar?« Terwijl hij de kamer uitging, beduidde Crackit met een beweging van zijn hoofd, dat er niets te vreezen was en kwam terstond terug met Charley Bates achter zich aan.
Crackit hield op, om een slok te nemen en te verklaren, dat de jenever best was; toen zette hij zijn voeten tegen den lagen schoorsteen, zoodat zijn schoenen ter hoogte van zijn oogen kwamen en begon bedaard te spreken. »In de eerste plaats, Fagin,« zei de inbreker, »hoe is 't met Bill?« »Wat!« schreeuwde de Jood, opspringend van zijn stoel.
Na een oogenblik kwam hij terug met een aangestoken kaars en de boodschap, dat Toby Crackit lag te slapen in de benedenachterkamer en dat de jongens in de voorkamer waren. Hij verzocht den man hem te volgen en ging vóór de trap op.
Crackit ging naar beneden, naar de deur en kwam terug met een man, die het benedengedeelte van zijn gezicht met een halsdoek had omwonden en nog een halsdoek om zijn hoofd had onder zijn hoed.
Ik zeg je, dat Toby Crackit al veertien dagen om de plek heeft rondgehangen en hij kan niemand van de bedienden te pakken krijgen.« »Wil je zeggen Bill,« zei de Jood, gedweeër wordend nu de ander zich opwond, »dat geen van de twee mannen in 't huis te winnen waren?«
»'t Is uit, Bill!« riep Toby, »laat 't schaap liggen en maak je uit de voeten!« Met deze laatste raadgeving maakte Toby Crackit, die liever kans liep misschien door zijn vriend neergeschoten te worden dan zeker in handen van zijn vijanden te vallen, rechtsomkeer en snelde weg zoo hard hij kon.
Sikes en zijn metgezel wikkelden hals en kin in groote donkere shawls en trokken hun manteljassen aan, terwijl Barney uit een kast allerlei voorwerpen voor den dag haalde, die hij haastig in hun zakken stopte. »Pistolen voor mij, Barney,« zei Toby Crackit. »Hier zijn ze,« antwoordde Barney, twee pistolen te voorschijn halend. »Je hebt ze zelf geladen.«
Door mist en duisternis was er weinig te onderscheiden, maar het luide geschreeuw van mannen trilde door de lucht en het geblaf van de honden uit de buurt, wakker geroepen door het gelui van de alarmklok, weerklonk in alle richtingen. »Sta! hond met je hazenhart!« schreeuwde de roover Toby Crackit na, die zijn lange beenen zoo goed mogelijk gebruikte en al een eind vooruit was. »Sta!«
Woord Van De Dag