United States or Trinidad and Tobago ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ik verzeker u, dat is een groot compliment, want hij wordt haast nooit verliefd op iemand." "Kent men in uw omgeving te Somersetshire den Heer Willoughby over 't algemeen goed?" vroeg Elinor. "O ja, héél goed; dat is te zeggen, ik geloof niet dat veel menschen hem kennen, omdat Combe Magna zoo ver uit de buurt is; maar iedereen vindt hem een aangenaam mensch.
Uit deze en dergelijke gepeinzen werd zij na enkele minuten gewekt door Willoughby, die, zich oprichtend uit een niet minder droevige mijmering, aanstalten maakte om te vertrekken, terwijl hij zeide: "Wat geeft het, of ik hier al langer blijf; ik moet gaan." "Gaat u terug naar de stad?" "Neen; naar Combe Magna. Ik heb daar 't een en ander te doen; over een paar dagen ga ik weer naar Londen.
Een voldoende aantal bedienden; een rijtuig, twee misschien, en jachtpaarden kan men niet houden, als men met minder dan dat moet rondkomen." Weer glimlachte Elinor, toen zij haar zuster zoo nauwkeurig hun toekomstige uitgaven te Combe Magna hoorde beschrijven. "Jachtpaarden!" herhaalde Edward. "Maar waarom moet je jachtpaarden erop nahouden? Iedereen jaagt toch niet."
"Ik ben zoo blij, dat we elkaar nu eindelijk hebben leeren kennen," ging Charlotte voort. "En nu hoop ik dat we altijd goede vrienden zullen blijven. U weet niet, hoe ik verlangde, u te zien. 't Is zoo heerlijk, dat u nu in dat huisje woont! 't Kon niet heerlijker! En dat uw zuster nu zoo'n goed huwelijk doet. Ik hoop dat u dikwijls te Combe Magna komt logeeren.
Toen we hem tegenkwamen, keerde hij om, en liep met ons mee, en we begonnen te praten over mijn broer en zuster en zoo meer, en ik zei tegen hem: "Ik hoor, Kolonel, dat Barton Cottage nieuwe bewoners heeft gekregen, en mama schrijft mij, dat de meisjes heel mooi zijn, en een van hen gaat trouwen met den Heer Willoughby, van Combe Magna. Is dat waar?
Elinor zag hem met steeds meer verbazing aan. Zij begon te denken, dat hij beschonken moest zijn; zij kon het vreemde bezoek en zijn zonderlinge houding op geen andere wijze verklaren; en onder dien indruk stond zij onmiddellijk op, met de woorden: "Mijnheer Willoughby, ik raad u aan, nu naar Combe terug te keeren. Ik heb geen tijd, om langer te blijven. W
En zoo zijn wij dan getrouwd, en gingen naar Combe Magna om gelukkig te zijn, en keerden terug naar de stad om ons te vermaken. En hebt u nu medelijden met mij, Juffrouw Dashwood? Of is al wat ik u zeide te vergeefs gezegd? Ben ik al is het ook maar een zweem minder schuldig in uwe oogen dan te voren? Niet altijd waren mijn bedoelingen slecht.
Hij komt weinig te Combe, geloof ik; maar al kwam hij er nog zoo dikwijls, dan denk ik toch niet, dat Mijnheer Palmer hem zou gaan opzoeken; want hij heeft andere meeningen in de politiek, weet u, en 't is ook zoo geducht ver weg. Ik weet best, waarom u naar hem vraagt; uw zuster gaat met hem trouwen. Daar ben ik verbazend blij om; want dan wordt ze mijn buurvrouw."
Méér dan dat; ik beschouw het als het eenig verblijf, waarin voor mij geluk denkbaar is, en als ik rijk was, dan liet ik dadelijk Combe afbreken, en opnieuw bouwen als de getrouwe kopie van dit landhuisje." "Met een smalle donkere trap en een rookenden keukenschoorsteen," zei Elinor.
Een ding herinner ik mij in 't bijzonder, omdat het mij nog duidelijker deed blijken, wie de bedoelde persoon was; na de huwelijksvoltrekking zouden zij naar Combe Magna gaan, zijn landgoed in Somersetshire. U kunt u mijn verbazing voorstellen! Maar 't zou onmogelijk zijn, te beschrijven wat ik gevoelde.
Woord Van De Dag