United States or Papua New Guinea ? Vote for the TOP Country of the Week !
Donna Micaela beduidde Giannita, dat zij bij cavaliere Palmeri zou blijven, zelf ging zij over de straat naar donna Elisa's winkel. Donna Elisa zat achter haar toonbank voor haar borduurraam, maar zij werkte niet. De tranen druppelden haar zwaar en onophoudelijk langs de wangen zoodat zij moest ophouden met borduren. "Waar is Gaetano?" zei donna Micaela zonder omwegen. "Ik moet hem spreken."
Zoodra de bewoners van het zomerpaleis buiten kwamen, hadden ze bekenden getroffen. Donna Elisa had cavaliere Palmeri's arm genomen en sindaco Voltaro had zich bij don Ferrante gevoegd om met hem over de verkiezingen te spreken, maar Gaetano ging naar donna Micaela om te hooren of ze zijn raad gevolgd had. "Hebt ge opgehouden aan het altaarkleed te naaien?"
Cavaliere Palmeri antwoordde met onbeschrijfelijken ernst: "Mijn vorschingen hebben me bergopwaarts gevoerd. Ik heb er nooit aan gedacht de villa van den grooten wijsgeer in Gela te zoeken." "Maar Gela is een zeer interessant dorp," zei donna Micaela. "Ze hebben daar geen aparte schuren. De varkens zijn beneden in de huizen, de menschen wonen een trap hooger. En er zijn heel wat varkens in Gela.
Ik zag duidelijk, dat ik niet deugde in zoo'n meisjeskring, en ik heb later al de voorrechten van die educatie begrepen, toen ik Leontine in de wereld ontmoette als de vrouw van een kolonel, met een tweeden luitenant tot cavaliere serviente; waarlijk, zij was een model van goeden toon, en eene distinctie! Men zag het in alles, dat zij perfect was opgevoed!
En hij redde Gela." "Ik vind je verhaal niet zeer amusant, Micaela," zei cavaliere Palmeri met een poging het af te breken. "'t Is toch even belangrijk als uw vorschingen," zei ze kalm. "Maar ik wil u iets vertellen. Op een dag ging ik naar uw kamer om een boek over archeologie te halen. Toen ik zag dat uw boekenkast vol was met geschriften over de phylloxera, den wijnbouw en de wijnbereiding."
En als je het wilt weten, dan was het niet zonder aarzelen, dat men cavaliere Palmeri aannam." Toen verliet don Ferrante de kamer. Zijn vrouw was bedroefd, maar ook zeer verontwaardigd. Haar scheen het, dat hij zich beroofd had van rang en stand en een gewone koopman was geworden.
"Mijn zoon en mijn dochter," zei donna Elisa snikkend. "Ik heb mijn zoon zoowel als mijn dochter verloren." Donna Micaela trachtte zich op te richten, maar zij kon niet. Haar lichaam lag nog in een verstijving, hoewel haar ziel reeds ontwaakt was. "Cavaliere, cavaliere," zei donna Elisa "kunt gij het begrijpen?
Zij zelf wilde duizend vragen stellen, maar zij was nog verstijfd en kon zich niet verroeren. Zij zou willen weten of Gaetano doodgeschoten was. "Wat bedoelden zij met hem te veroordeelen tot negen en twintig jaar gevangenisstraf?" vroeg donna Elisa. "Gelooven zij dat hij of iemand, die hem liefheeft zoo lang kan leven? "Hij is dood, cavaliere, dood voor mij, evenals Giannita."
Maar vóórdat zij wegtrekken, houden zij krijgsraad over hun gevangenen. En zij veroordeelen Gaetano tegelijk met de anderen, veroordeelen hem evenals hen, die inbraak gepleegd en vrouwen vermoord hebben. "Hadden zij hun verstand niet verloren, cavaliere?" Donna Micaela kon niet hooren wat haar vader antwoordde.
"Arme Empedokles," zei ze en plotseling straalde haar geheele gelaat van schalkscheid. "Ge waant u opgestegen tot de goden, maar de Etna werpt altijd uw schoenen op." Cavaliere Palmeri zonk als door een schot getroffen achterover in zijn stoel. "Micaela," zei hij zwak afwerend, als iemand die niet weet hoe hij zich moet verdedigen.
Woord Van De Dag