United States or Grenada ? Vote for the TOP Country of the Week !
Pof, daar werden hem door Karel, die ongemerkt onder water naar hem toegeloopen was, plotseling de beide beenen onder het lichaam weggetrokken, en verdween Piet, zonder een kik te geven en volgens mijne vaste overtuiging zonder het zelf te weten, totaal onder water. »Wat was dat? Brrr, pfff! Wat was dat?» vroeg hij ontsteld. »Er trok me iets aan de beenen!»
»Nu de kousen!» zei ik, toen we de pantalon weer in haar fatsoen gebracht hadden, althans voor zoover ons mogelijk was. Zoo kreeg elk kleedingstuk eene beurt, en ten laatste waren we zoover gevorderd, dat we ons weer konden aankleeden. Brrr, wat was dat natte goed koud! Piet had het er 't kwaadst mede.
»Zie zoo, dat zal hem goed doen,» zei Bob. »Nu ben-je hier burger geworden, Pietje!» »Brrr pfff o wat nat! Brrr! Pfff!» kermde Piet, die nu zijne vrijheid terug kreeg en hulpeloos midden in de beek bleef staan. Hij durfde zich blijkbaar niet bewegen en gevoelde zich te midden van zooveel vloeistof in het geheel niet op zijn gemak. Dat duurde echter maar kort, want wij ontzagen hem niet.
De vervloekten dwaalden rond over de rotsen en zagen met ontzetting in den vlammengloed, brrr.... En glimlachend tegen haar eigen fantazie wendde zij de oogen af, een weinig verblind door het staren in die hel.... Nog geen week geleden, hadden zij, ginds op die plek, gepozeerd voor hun opgetogen kennissen! Wat zag er toen alles geheel anders uit!
Soms ging het aan den eenen kant geheel onder water, en dan hoorden wij van Bob niets meer, maar dan volgde er weder een geweldig dobberen, zoodat de golven tot aan de overzijde van de beek gingen, en dan hoorden wij hem weer om hulp roepen. »O, help toch! Genade! Help! Ik verdrink! Ik stik! Brrr! Brrr! Ik.... brrr!
"Leeft hij b-b-b-b-b-nog, Vader?" vroeg Jantje. "Of hij!" zei Dik. "Zou hij b-b-b-b niet dood b-b-b-b gaan?" vroeg Jantje, niet zonder eenigen angst, dat het koude bad zijn mooien bok kwaad kon hebben gedaan. En hij vervolgde: "Hè b-b-b-b, dat hemd is b-b-b-b-lekker warm, Moeder. Brrr, wat ben ik koud."
Eerst lachte zij ook, maar spoedig ging zij naar haar man, en begon de kaar op het droge te trekken. »Toe, Jaap, nu is 't genoeg, laat er den jongen nu uit. Hij heeft nu straf genoeg gehad.» »Help! Brrr! Brrr! O, ik verdrink! Brrr!» klonk het uit de kaar. »Zoo'n grooten visch heb je er nog nooit in gehad!» riep een van de omstanders lachend den schoenmaker toe. »Neen, daar heb je gelijk aan!
By de eerste druppel rilde hy, en weldra klaterde 'n breede waterstraal hem op hoofd en schouders. Van teweerstellen was geen spraak. Hy kon zien noch spreken, en Vrouw Claus vatte z'n "brrr!" dat misschien beteekenen moest: "genoeg, genoeg!" als 'n betuiging van tevredenheid op. Ja, zieje, na zoo'n val stygt het bloed... 'n Pompslag! Brrr! ...naar je hoofd! En de kou van 't water... 'n Pompslag!
En dan die, die ik de brutaliteit had, op honderd passen te schieten, wel overtuigd als ik was, haar geraakt te hebben!" »En die andere dan, die ik met mijn twee schoten... pan! pan! pan! in de klaver heb doen rollen, maar waarvan mijn hond bij het inslikken ongelukkig slechts een hap maakte!" »En dan de vlucht, die juist opging, toen ik mijn geweer herhaalde! brr! brrr!
Twaalf uur! Brrr!! 't wordt koud, bitter koud; hij trekt zijn jaskraag omhoog, zijn muts dieper over de ooren. Onverschillig ziet hij rond; zijn blikken dwalen langs de donkere vensters, totdat hij er een bemerkt, waar achter de gordijnen nog een nachtlichtje brandt. Daar sluimert een jong meisje.
Woord Van De Dag