United States or Morocco ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Hoe moet dat nu, tante?" "Dat is niets, ventje," zei mevrouw Van Brakel, "vanavond zijn jullie weer tweelingen in je hanssopjes." Foxje was door al die luidruchtigheid ook heelemaal van streek en holde van den een naar den ander.
Ook het stichten der Sloten van Poederoyen, van Brakel, en van Aelst wordt aan Boudewijn van Heusden toegeschreven; waaruit men zoû moeten opmaken, dat hy, ook elders dan in het eigentlijke Land van Heusden, Heerlijkheden bezeten heeft.
"Dat vind ik "onmogelijk" aardig," zei Door. Mijnheer en mevrouw Van Brakel wisten niet, wat ze zagen, toen daar het heele vroolijke troepje op een hooiwagen den weg afkwam. Dolf en Leni wuifden al uit de verte met hun zakdoeken. In kleuren en geuren werd het geheele geval aan vader en moeder verteld. Natuurlijk moest het oude boertje binnen komen en een glaasje bier drinken.
Weet u wat, ik ga eens even naar den winkel." "Dat zou ik maar doen, zoo'n wandeling is gezond," zei mevrouw Van Brakel. "Hoe vervelend! Nu kan ik mijn handschoenen weer niet vinden; maar kom, dan maar zonder," overlegde Door bij zich zelf. "'t Is ook zoo warm."
§ 90. In vorige tyden, in de 16de en 17de eeu vooral, toen de geleerden hunne namen verlatynschten, heeft men het voorzetsel van by de geslachtsnamen die daar mede waren samengesteld, ook in ab of a omgezet, en op die wyze getracht deze namen althans eenigszins een geleerd voorkomen te geven. Overeenkomstig de regelen der latijnsche taal gaf men het voorzetsel van door ab terug, als het daarna volgende woord met eene klinkletter begon (Ab Utrecht), en door a waar dit niet het geval was (A Brakel). Ook voor eene h zette men ab, om dat men deze letter althans als half stom beschoude (Ab Huisen). Men schreef deze a veelal met een teekentje, als
"Jullie bent maar een paar knappe huishoudsters. En daar ben ik wat trotsch op, hoor!" "Hier heb ik de kleeren, die we voor Hans geleend hebben; die konden jullie zoo meteen wel eens naar vrouw Pruim terugbrengen, 't Is er juist zoo'n heerlijke dag voor," zei mevrouw Van Brakel.
Maar, liefje, ik moet nu weer naar mijn boontjes," zei Kee en holde weg. "Hoor Fox eens, met wien heeft die het toch zoo aan den stok?" zei mijnheer Van Brakel. "Hij keft ons de ooren doof. Daar zit toch soms geen vreemde poes onder die struik?" "O wee!" riep Door, "ik begrijp het al. Als Fox hem maar geen kwaad doet. Leni, kom eens gauw hier. Kijk eens onder die struik." Leni bukte zich.
En toen hij zag, dat zijn kikkerbroertje alle moeite deed om een mug te vangen, dacht hij: stumpertje, ik zal jou wel even helpen, en flap, daar lag hij voorover in den plas en toen begreep hij wel wat laat, dat hij geen kikker, maar Hansje Pansje was." "Klein, dom Hansje, dacht je, dat je een kikker geworden was," lachte mijnheer Van Brakel. Hans schudde heftig zijn hoofd.
Om die reden richtte hij twee kapellen op: de kapel ter Heide, tusschen Ronse en Ellezele, en de reeds genoemde kapel van Lorette, langs de baan naar Brakel, welke wij volgen. In de kapel ter Heide las men mis op alle Zon- en heiligdagen des jaars, behalve op Paschen, Sinksen, Allerheiligen en Kerstmis. Ten jare 1819 brak men deze bidplaats af.
In den zomer van 1765 machtigde de regeering een vennootschap om «houillie-aeders» te zoeken binnen de rechtsgebieden van Ninove, Leeuwergem, Gaver, Oudenaarde, Brakel, Over-Boelare, Viane, Windeke en andere omliggende plaatsen. De vergunning meldt, dat men tot dan toe geene diergelijke werken in Vlaanderen ondernomen had.
Woord Van De Dag