United States or Chile ? Vote for the TOP Country of the Week !
Vónd de Juffrouw niet, dat Christientje erg bleek had gezien vandaag? Ja, juffrouw Jonkers had dat ook opgelet....zij dacht al lang over een bordje oat-meel 's morgens, uit water, met een scheutje melk erin, dat was al heel versterkend....z e had het uitgerekend, 't kwam op een twaalf stuivers in de maand.
Hij geeft bevel 't is ongeveer vijf en twintig jaar geleden een fort te bouwen, geeft daar jaarlijks geld voor en laat het werk met ijver doorzetten. Generaal Woronzoff, die evenals de keizer dacht dat het fort bestond, zendt er een bataillon heen; men zoekt er lang naar: nergens een fort te bekennen. Eindelijk vindt men echter een bordje, waarop zijn toekomstige plaats stond aangegeven.
Vanmorgen, vóór 't vertrekken, heb ik hem gezegd: "in één adem, hoor, zonder naar iets te kijken, rijden wij naar huis" en hij heeft dadelijk "ja" gesnord, en rijdt, sinds uren reeds, onfaalbaar op het doel af. Toch hebben wij, samen, even een emotie. Bij een zijweg lezen wij op een bordje: "Avenue du château de Balincourt".
Aan den ingang van het smalle paadje is een bordje aangeslagen met den naam: "Blumenstrasse." 't Is er zonnig, warm en stil; zóó stil, dat men haast zou gelooven, dat er niemand in die huizen met neergelaten jaloezieën woonde, indien niet het tegenbewijs werd geleverd door een melkwagentje, dat bij een der tuindeuren staat.
Sneeuwwitje was zoo hongerig en dorstig; zij at van ieder bordje een beetje brood en moes, en dronk uit ieder bekertje een dropje wijn; want zij wilde niet van één alles wegnemen. Daarna legde zij zich in een bedje omdat zij zoo moè was, maar de bedjes pasten niet. Het eene was te lang, het andere te kort, maar het zevende was juist goed en daarin bleef zij liggen, zeide haar gebedje en sliep in.
»Och kom, wees wijzer,» zei Bob. »Dat bordje doelt alleen op stroopers, die hier wel eens komen. Wij gaan er geen kwaad doen.» Pieter keek zijn neef Bob met een wantrouwigen blik aan. Blijkbaar was hij daarvan niet erg zeker.
Wanneer eindelijk de aanzienlijkste is voorgegaan, onder de nederige betuiging dit enkel te doen om er een eind aan te maken, volgt dezelfde strijd opnieuw bij het kussen van het "paesberd", "la paix", dat is het houten, zilveren of ivoren bordje, dat in de latere Middeleeuwen bij de mis na het Agnus Dei in zwang was gekomen ter vervanging van den vredeskus van mond tot mond.
Aan de geschiedenis, die ik wil vertellen, hindert het evenwel in het minst niet, want op het oogenblik, dat mijn verhaal begint, pronkt het bordje nog in volle fleur boven tegen het snijraam der smalle deur van het ouderwetsche huis in de Egelantiersdwarsstraat, dat ik met u wil binnengaan.
Wil ik u 'n bordje brengen, meneer? Ja, breng jij mij 'n bordje, en ook een voor Donna Clara. Mooi klinkt dat: Donna Clara. Ja, en ook toepasselijk; weet je niet? Donna Clara, Donna Clara, heisz-geliebte langer Jahre.... Zij keek hem zóo ironisch aan, dat hij haar óok onwillekeurig langer aan bleef kijken. Wel had ze zúlke oogen? en durfden die hem zóo aan te zien?
"Hoe krijg-je die binnen?" "Je gebruikt 'n boterham als bordje, en hapt 'm zóó er af." "Hè; ik kom 'n beetje bij." "Gaan we de taarten snijden?" "Nou, die van Rolands is leelijk verzakt." "Snij 'm met bodem en al; dan hebben we tenminste wat vastigheid." "En nou?" vroeg Go onzeker aan Eduard. Hij haalde de schouders op. "Nu moeten we zien 'm naar onzen mond te krijgen, maar hoe?"
Woord Van De Dag