United States or Uganda ? Vote for the TOP Country of the Week !


Gij gaat dus alleen spelen met Bob en als het wat heel laat mocht worden, wat zeer goed mogelijk is, kunt gij ons opzoeken in de herberg De Eikenboom, waar wij onzen intrek nemen, daar het mijn plan is tegen het vallen van den nacht te vertrekken.

Voor Bob en Karel was het erg jammer, dat zij juist tegen elkander moesten loopen, hoewel het moeilijk vooruit te zeggen was, wie van hen het winnen zou. Bob was er iets vlugger op dan Karel, dat is waar, maar als Bob het ongeluk had te vallen, was hij verloren.

Dáár zocht niemand hem, zooals van zelf spreekt, want al meende de zoeker soms, dat hij zich daar wel verscholen kon hebben, dan ontbrak hem nog meestal de moed, om zich een pad door die lastige planten te banen. Bob had dit wel gedaan, maar het had hem ook een flink aantal blaren bezorgd, die hem niet weinig pijn deden.

Toe dan, Jan.» »O neen, neenriep ik uit, want nu begon me mijn gevoel van verantwoordelijkheid weer te drukken. »Niet doen, Jan, wat zouden de menschen wel zeggen?» »Ze zouden denken, dat er brand waslachte Bob. »Zeg jongens, willen we die grap eens hebben

Doch Bobje wandelde doodbedaard met groote stappen over den weg heen en weer, en hij zette het ernstigste gezicht van de wereld. Een oogenblik later kwam Mina den hoek van het huis om, met den stoffer in de hand. Ze was meer dan boos. Toen werd het hoog tijd voor Bob om het hazenpad te kiezen, wat hij dan ook deed.

"Zullen we nu eerst even 't haantje roepen?" vroeg Hans. "'t Haantje roepen?" "Zou het ziek zijn, oom?" vroeg Bob. "Waarom ziek, kleine man?" "'t Haantje heeft ons niet geroepen." "En hoe komen jullie dan zoo vroeg?" "Bobbie en Hansje hebben voor haantje gespeeld. Ze hebben Dora wakker gemaakt," zei Nel. "Ik was nog zoo "onmogelijk" slaperig."

Zoo kwamen wij aan den ingang van het bosch, waar op een bordje, dat aan een hoogen iep was getimmerd, de woorden »Verboden Toegang» te lezen stonden. »Willen wij er ingaanvroeg Karel. »'t Ziet er daar zoo echt prettig uit.» »Mij goedzeiden Bob en ik. »Maar er staat »Verboden Toegangop dat bordjezei Pieter, op de waarschuwende woorden wijzende. »Zouden we er geen kwaad mede kunnen

»Vooral geen rumoer, mijne vrienden," zei Fletcher Christian, de eerste stuurman van de Bounty. »Bob, hou je pistool gereed, maar schiet niet voordat ik 't je beveel. En jij, Churchill, neem je bijl en verbreek het slot van de kajuit van den kapitein. En nog iets, denk er aan dat ik hem levend moet hebben!"

Zeg, ga eens eventjes van die bank af, en laat mij eens spelen. Ik kan er ook wel wat vanNu, dat was niet waar. »Bobzei ik ernstig. »Jij blijft van het orgel af, of ik doe het direct op slot. Ik heb moeten beloven, dat ik niemand zou toestaan, hier gekheid te verkoopen, en daarom kun-je mij een groot pleizier doen, door dadelijk op te hoepelen.» »Eerst eens spelen, Doruszei Bob.

Maar plotseling stak hij de hand uit, om ook een of twee toetsen neer te drukken, wat afschuwelijk geklonken zou hebben. Ik schrikte er van. »Niet doen! Niet doenriep ik hem haastig toe, en gelukkig was Bob zoo vriendelijk, dezen keer mijn zin eens te doen. Lachend trok hij zijne hand terug.