United States or Mayotte ? Vote for the TOP Country of the Week !
IJlings werden de overige bladen opgezocht; een, dat reeds op een blaker lag; een, dat een peperhuis met blauwsteen bleek te zijn geworden, en de overige werden nog ongeschonden gevonden.
Hij had een grooten bloedhond: dien stelde hij ter bewaking. Hij sloot de deur van de groote zaal, en stak alle kaarsen aan, zoodat hij den nacht vergat. De vensters wapende hij met luiken. Nu mocht de vijand probeeren te komen. De wijzers der klok schreden voort, en de geluidlooze tijd deed zijn plicht. Als er een kaars was uitgebrand, stak Gerard een nieuwe op den blaker aan.
Juist werd het raampje der loge geopend; een hand kwam door de opening, nam den sleutel en den blaker en ontstak de kaars aan haar licht. De portierster sloeg de oogen op, opende den mond en wilde schreeuwen, maar de kreet bleef in haar keel steken. Zij kende deze hand, dezen arm, die jasmouw. 't Was mijnheer Madeleine.
"En nou sel je sien, 'oe Loutje sijn kaars snuit." Bij deze woorden nam Laurens den lichtblaker uit de lantaarn, snoot zijne kaars en draaide zijne lichtbuis, die verschoven was, weder goed; bij welke gelegenheid hij, om zijn handen vrij te hebben, den blaker op zijn hoofd zette: een tusschenspel, 't welk ons altijd ongemeen vermaakte.
"Een koperen blaker!" riep hij verrast uit, terwijl hij een van die nederige huishoudelijke voorwerpen te voorschijn bracht, dat er gedeukt, platgedrukt uitzag en vol kopergroen, maar toch nog volkomen herkenbaar was. Het lachen van Bardik en Li daarover was zoo aanstekelijk, dat Alice zelf, die intusschen het vertrek weer binnengetreden was, moest meedoen.
"Maar me lieve gunst, wat scheelt er dan toch an!" riep de koomenijsvrouw uit, toen zij den blaker van Suzette aangestoken en haar eigen lamp, daar er geen twee lichten noodig waren, onmiddellijk daarop uitgeblazen had. Ik liet haar een glas water halen. Suzette dronk er een teugje van, en het glas klapperde tusschen hare tanden. Nog kon zij niet spreken.
"Zooveel belang in Beatrice," zeide Elisabeth, den volzin aanvullende. "Ja, dat schijnt wel zoo," en eensklaps, als toevallig, hield zij den blaker, dien zij in de hand hand, zoo, dat het volle schijnsel van het licht op Owen Davies' gelaat viel. Het was een vrij dom gezicht, maar anders niet leelijk.
Zij kwam op haar kousen aan, terwijl het licht van den blaker op haar verschrompeld gelaat onder de witte muts een gelen gloed wierp. Maar Dien! Je laat me schrikken! Je lijkt wel een schim! riep Marie. Cht! Stil! Iedereen is al naar bed, maar ik dacht, dat je toch nog wel niet zou slapen... Ik kom eens even babbelen.... mag ik? Zeker Dien! Je mag, hoor! sprak Lili opgewekt.
Boven gekomen, zette hij den blaker op de laatste trede, opende zacht zijn kamer, en sloot op den tast het raam en het luik; toen ging hij zijn blaker halen en keerde in de kamer terug. Deze voorzorg was noodzakelijk; want, zooals men zich herinnert, kon zijn venster van de straat gezien worden.
"Nu ik weer heelemaal beter ben," voegde zij eraan toe, "kan ik weer naar mijn kamer". Hij had de deur geopend, toen zij bemerkte, dat zij niet alleen vergat haar kaars aan te steken, maar ook dat zij den sleutel van haar kamer niet had. "Ik ben nog wat in den war," zeide zij, terwijl zij met haar blaker naar de harskaars ging; "ik ben hier gekomen om licht te halen en nu ga ik zonder weg."
Woord Van De Dag