United States or Sint Maarten ? Vote for the TOP Country of the Week !


Mevrouw Christensen glimlachte bewogen; 't zilver stond nu op zijn plaats en het dwaze opschrift was er van weggenomen. De houding van den bankdirecteur scheen te zeggen: "Aanbid mij niet!" Maar hij kon het niet verhinderen. Hij was aller hoop en toevlucht; niet één had den moed aan zijn laatste zonderlinge manier van doen op de algemeene ledenvergadering van Fortuna te herinneren.

"Ik slaap nooit goed in 't voorjaar," antwoordde de andere droog en stond op; 't scheen, dat hij zijn doel met dit bezoek bereikt had. Aan de deur zei de professor nog eens schertsend: "U moogt uw aandeelen terugnemen als we a.s. jaar 10% winst uitbetalen." "Dank u zeer," antwoordde de bankdirecteur glimlachend en ging heen door 't bijkantoor.

Maar Professor Lövdahl voorkwam de anderen door eenigszins droog te zeggen: "Als het om het welzijn van onze fabriek gaat, neem ik aan, dat wij allen ons met genoegen tot het uiterste zullen inspannen." De bankdirecteur Christensen aarzelde.

Niet een was er, die hem vertrouwde. Vrouwen en mannen zagen hem na met booze oogen. Hij die de arme arbeiders bedrogen en bestolen had. Maar daar kwam Christensen de bankdirecteur en zijn vrouw in een nieuwen zwaren zijden mantel uit Hamburg! Goede hemel! 't deed allen werkelijk goed menschen te zien, die nog zijde konden koopen!

In de deur zei de bankdirecteur zachtmoedig: "Ik mag dus hopen, dat onze zaken vandaag contant worden afgerekend? Ik ken uw handelsprincipes." "De helft contant en de rest tegen drie maands accept," antwoordde de professor.

Op deze woorden volgde een pauze. Consul With verheugde zich over de gelukkige wending, die de zaak nam, en keek glimlachend Professor Lövdahl aan; maar de bankdirecteur Christensen wreef zijn groote neus en verborg met de vingers zijn oogen, terwijl hij wantrouwend en van ter zijde naar Mordtmann zag.

Intusschen werd spoedig verteld, dat de bankdirecteur Christensen gezegd zou hebben, dat er Goddank geen sprake was van vervolging van een der gefailleerden; en als zijn woorden vroeger van gewicht waren nu waren ze als orakels en werden door allen met onbepaald geloof en vertrouwen aangehoord.

"Ik weet niet, wat ik doen ga, als ik afgestudeerd ben,... maar dat komt natuurlijk, omdat ik nog niet klaar ben;... als 't eenmaal zoo ver is, dan weet ik 't wel vanzelf 't is ook eigenlijk l'embarras du choix; wat kun je al niet allemaal doen, als je eenmaal doctor in de klassieke letteren bent?... Je kunt de honderd-en-elfde vertaling van Homerus in de wereld brengen; je kunt je den eeuwigen dank van 't nageslacht verwerven, door 'n klein, dun, slap, Hollandsch uitgaafje van Demosthenes of Cicero te bezorgen, zoodat de jeugd geen gevaar meer heeft door 'n Germanisme in den val te loopen;... in dien tusschentijd kun-je met vijftig medestanders solliciteeren naar 'n baantje... of je kunt natuurlijk ook naar Lapland of naar Amerika gaan;... al heb-je nou toevallig Grieksch en Latijn gestudeerd, je kunt ook pakjes-drager of kellner, of bankdirecteur, of mijnwerker worden.

Maar toen viel hij de verblufte ontevredenen in den rug aan, met een toespraak, zóó vol besef van zijn meerderheid, zoo open, zóó vol vertrouwen, dat de sterk bewogen algemeene vergadering tot een lachend meer werd, waarin het herkozen bestuur zich veilig spiegelen kon. Daarop ging de bankdirecteur weer zijn jaarlijksche badreis maken en nam zijn neus meê; hij wist nu wel hoe het gaan zou.

De beide heeren aan den lessenaar dachten dadelijk, dat hij een boodschap van boven brengen kwam en hun gezicht veranderde van uitdrukking; maar het was enkel een pak van den bankdirecteur Christensen. De professor maakte het open; 't waren de vijf aandeelen voorzien van de formeele overschrijving. "Hij heeft haast," mompelde de professor geërgerd. "De bode wacht," zei Marcussen.