United States or Italy ? Vote for the TOP Country of the Week !
Noch Siegfrid, noch haar vader zouden hunne vrienden hebben laten vertrekken, zonder dat zij die uitnoodiging aangenomen hadden. Maar men mocht niet te lang blijven; wilde men gedurende den nacht de uur inhalen, die de omweg naar Bambel had doen verloren gaan.
De paarden, van de naaste wisselplaats aangebracht, waren reeds aangespannen, en weldra had het oude, gemakkelijke rijtuig de richting naar Bambel ingeslagen. In dat tijdvak was dit de eenige manier om door Noorwegen, in het algemeen, en door de Telemarksche streken in het bijzonder te reizen.
Daar nam hij plaats in een van die vaartuigen, van berkenschors vervaardigd, die de gemeenschap op het Tinnermeer onderhouden. Te Tinoset huurde hij andermaal een karretje, en in stede van zuidwaarts, naar den kant van Bambel, te rijden, volgde hij de wegen van het Hardangsche, teneinde de golf van dien naam langs het kortste pad te bereiken.
»Dat Sint Olaf mij straffe!" ging Sylvius Hog onverstoorbaar voort, »als ik had kunnen denken, dat ik hier met een manke vlerk zou aankomen." En terwijl hij dit zeide, greep de goede man de hand der waardin en drukte die hartelijk. »Mijnheer Sylvius?" »Wat belieft u, lieve Hulda?" vroeg hij vriendelijk. »Verlangt gij dat mijn broeder een geneesheer te Bambel ga halen?" »Een geneesheer?"
Professor Sylvius Hog, Ole Kamp, Hulda en Joël Hansen verlieten dienzelfden avond Christiania. Natuurlijk koos men andermaal den weg over Bambel; want Joël moest toch aan de lieve Siegfrid het bedrag van den prijs overhandigen, dien zij in de loterij gewonnen had.
»Wel ik bedoel dien, welke door Bambel voert!" »Door Bambel?" »Ja, door Bambel. Stel u nu toch zoo onnoozel niet aan, mijn jongen." »Waarlijk, ik...." »Door Bambel waar een zekere pachter Helmboë woont! Vat gij mij nu?" Joël was rood van verlegenheid geworden. Hij wist niet wat te antwoorden. »Door Bambel, waar ook de dochter van dien pachter woont. De lieve Siegfrid. Heet zij niet zoo?"
»Tenzij hij naar Bambel ga, om een bezoek aan den pachter Helmboë te brengen...." »En vooral aan zijne dochter! Is het niet zoo? Raad ik niet veel beter, Hulda?" »Ja moeder, aan Siegfrid, mijn beste vriendin, die ik als eene dierbare zuster liefheb," antwoordde het jonge meisje met een glimlach. »Zoudt gij iets tegen dat bezoek hebben? Zou u dat hinderen?"
Een uur na hun vertrek van Bambel kregen de reizigers het klokketorentje van Hitterdal in het gezicht. Zij zouden in dat gehucht evenwel niet stilhouden. Toch waren zij in staat de kerk te bewonderen. Het is een zeer oud en tevens zeer zonderling gebouw, met eenige rijen tinnen boven elkaar, zonder dat op de regelmatigheid der lijnen acht geslagen is.
»Wij kunnen niets anders doen dan wachten, lieve Hulda. Maar inmiddels zal het toch niet verboden zijn te trachten te weten te komen, wie die kerel is. Misschien kent mijnheer Helmboë hem. De eerste maal, dat ik naar Bambel ga, zal ik het hem vragen." »Maar, voorzichtig, Joël." »Ja, wees gerust. En als het noodig zal zijn, zal ik naar Drammen gaan.
Dat lot behoorde aan een braven zeeman, die in Christiania thuis behoorde. De man werd met warmte toegejuicht, en hoorde die toejuichingen met waardigheid aan. Een ander nummer, 823752, won zesduizend mark. Hoe groot was de blijdschap van onzen professor, toen Joël Hansen hem mededeelde, dat dit nummer toebehoorde aan de bekoorlijke Siegfrid te Bambel!
Woord Van De Dag