United States or Nauru ? Vote for the TOP Country of the Week !
Dat is de wil der zon, die 't wist dat gy noch Kusco zoudt kiezen, noch my, maar dood en verheffing tot geest, omdat een menschenhart te nauw is tot bevatting van zoo veel gevoel. Sterf dus, Aztalpa, sterf, en verhef u tot licht. In uw hart is geen plaats voor ons beiden, maar wel zal er plaats wezen voor ons beiden op uw graf, als ge zyt opgevaren ten hemel... Aldus sprak Telasco. Kusco zweeg.
O, Femke, hy wist dat Aztalpa niet sterven zou... Een diepe ademhaling verluchtte Femke's gemoed. Met open mond staarde zy Wouter aan, als wilde zy de vreeselyke ontknooping opvangen met al de kracht van haar ziel. Neen, zy zou niet sterven, en ik geloof dat Telasco het wist.
Stil, Femke, luister goed. Telasco meende het niet, dat zal je zien. Hy zeide dat zy sterven moest, en daar-i begreep dat Aztalpa niet zou gelooven dat hy dit inderdaad bedoelde legde hy haar uit, waarom: "Gy moet sterven, Aztalpa. Om uwentwil zou er verdeeldheid komen in 't land van Peru.
En dit vertaalde Femke aldus: zon... Peru... Aztalpa... Kusco... Wouter! Jaag de kinderen weg... ze gooien vuil op de bleek... Femke vertaalde: moedig in den stryd tegen de vyanden van Peru... hy de edelste telg der Inca's... Telasca... Wouter! Och... alles riep: Wouter! En hy kwam niet! Den eersten dag was zy bedroefd. Den tweeden, ongeduldig. Den derden, ongerust...
Ja, antwoordde 't meisje, met 'n overtuiging als-of ze Velleda zelf was. Och, ze had 'r boekje vergeten, en was ontrouw aan al haar Heiligen. O God, Wouter, 't doet me zeer! Moest Aztalpa nu waarlyk sterven? 't Was wreed van Telasco... Wat zou jy gedaan hebben, Femke? Ik zou, ik zou... ik weet het waarlyk niet, Wouter. Zieje, 't was moeilyk. Nu, daar stond Aztalpa, tusschen de beide broeders.
Na uwen dood, als ge zult opgevaren zyn tot den oorsprong van uw bestaan, zal er geen scheiding wezen tusschen de offerwolken die u onze liefde boodschappen, noch tweërlei toon in de zangen des volks van Peru. Eenstemmig zullen onze gebeden opstygen, en er zal geen wanklank van verdeeldheid zyn in onze lofliederen. Daar ... daar ... daarboven, zyt ge ons beiden even naby, Aztalpa!
En die prent antwoordde, en begon zóó op je te lyken, dat ik heusch meende jezelf te zien. En dan heette ik Kusco of Telasco, en jy was Aztalpa, de dochter van de zon. Zeg. Femke, mag ik je vrindje wezen?. Het meisje bedacht zich eenige oogenblikken, en voelde in haar onverschoold rein-menschelyk hart, aandrang tot het verrichten van 'n goede daad. Hoe werkte die aandrift? Waaruit ontstond ze?
Hy trok den gewyden dolk, bad Aztalpa om vergeving... Kusco stond met de handen voor 't gelaat... Aztalpa kruiste de armen voor de borst...zy boog het hoofd... Daar viel ze eensklaps op de knieën voor Telasco: "Broeder... één oogenblik! Eéne bede! ach, laat my den dood ontvangen van Kusco's hand!" Telasco slingerde den dolk weg, en riep: "Geloofd zy de zon, zy heeft gekozen!
Ze was in 't wit gekleed, en een witte sluier hing haar over 't gelaat. Het volk zong een treurig lied. Men knielde. Aztalpa omhelsde haren vader, groette de menigte met de hand, en riep: "Ik ben gereed. Broeders, geleidt my!" Zy reikte aan beiden de hand, en trad fier naar den brandstapel. Kusco's houding was gebogen, en zyn tred was wankelend. Maar Telasco scheen moediger.
Zou dit aan fyner bewerktuiging te danken geweest zyn? Was 't 'n gevolg van de betrekkelyke maagdelykheid harer indrukken? Speelde hier de liefelyke jeugd 'n rol? Van alles wat, misschien. Doch zeker is 't, dat de herinnering aan de manier waarop Wouter haar had ingeleid in de geheimenissen van Aztalpa, grooten invloed op haar beoordeeling uitoefende. Ze had Wouters ziel in groot ornaat gezien.
Woord Van De Dag