United States or Slovakia ? Vote for the TOP Country of the Week !


De soort prikkelingen, die van haar voeten tot haar hoofd als regens van speldeprikken liepen, die van haar hart uit door haar keel stegen, als een inwendige kreet van begroeting en een roepen om nader te komen, herinnerde zij zich alleen van lang geleden, toen zij nog niet getrouwd was en zij Jozef wachtte, die andwoord moest komen vragen op zijn gedaan verzoek.

Hij bleef misschien wech, om dat hij van aandoening over wat hij gezegd had ongesteld was geworden, misschien ook had hij weêr ineens op reis gemoeten, of, wat ook mogelijk was, er ontbrak misschien 't een of ander aan zijn uiterlijk, dat wilde laten herstellen vóor hij Mathilde andwoord kwam vragen, in de gedachte dat zij dan liever zoû wezen.

Hy ontfing nogtans een ander andwoord dan hy verwacht had: die van Montfoort stelden zich te weer, en deden hunne donderbussen en serpentynen dapper op de Hollandsche benden spelen, zoodat Maximiliaan zelf byna door een serpentijnkogel gekwetst werd.

'k Wil hem heel mijn rijke hoeve geven, Hij ontfangt mijn zilver ten geschenke, Hij wordt meester over al mijn kudden: 'k Word zijn slaaf naar lichaam en naar ziele!" Tot het volk sprak aldus Ojan-Pavo, Maar de landjeugd deinsde met ontzetting; Doodlijk zwijgen was het eenigst andwoord: Niemand die het waagstuk dorst beproeven.

En Ellen brak in jubel uit, En viel haar aan de borst. »Dat andwoord, Vrouwe! loone u God: »Dat spelt me een eindloos zoeter lot »Dan ik ooit hopen dorst. »Neem nu mijn droef en blij vaarwel: »Ik trek naar ander oord; »En zoo gy ooit my wederziet, »Dan is 't in Hollands rijksgebied, »En Vrouwe van Montfoort!"

Schuin tegenover Mathilde, aan de andere zijde van den breeden straatweg, ijselijk wit, het andwoord gevend op de lachjes van Bagatelles gevel, was de woning van mevrouw Rim, oude dame met groote grijze krullen als klosjes garen aan haar slapen, met twee kleine kinderen, en daarnaast, vlak tegenover Mathilde, bromden, vaal-grijs en blauw, de hooge naakte muren tegen de lucht, van zweetend vlekkerige steen gebouwd, van het eenige huis van twee verdiepingen in de onmiddellijke nabijheid, vijf stokstijve vensters breed, de kostschool der dames Streelink, die met hun vader, kreupel gepensionneerd officier, daar hun brood verdienden.

De boogpijl vliegt hem na, met moorden en ontzielen, En Segol leidt zijn hoop aan 't lommerspreidend woud, Dat de achterhoede by den ingang veilig houdt. Zoo dacht hy. Maar vergeefs de krijgstromp hier doen hooren! Geen andwoord! Hy genaakt: wat koomt zijn oog te voren! Geen legerbende meer?

In de borst van welken duivel rijpte, met die gruwzaamheid, Zoo afschuwelijk een denkbeeld tot zoo schrikkelijk een feit? Waarom is die dubble moordbrand in de zelfde nacht geschied? Huivrend gaat de vraag in 't ronde maar een andwoord is er niet. Treurig werpt het uchtendzonlicht over 't rookend puin zijn glans.

Ik begrijp ook niet, waarom die man niet méer komt. Wacht, ik zal zelf nog 'es gaan kijken. Mevrouw heeft de deur op slot gedaan, zeî Jans. Jozef klopte tegen het hout van de deur, het bleef geluidbos er achter, hij woû door het sleutelgat zien, de sleutel zat er van binnen in, Jozef zag zwart. Hij ging op het straatje, zag licht aan de vensters, tikte, zonder andwoord.

Het was dan, wanneer ge u in de sombere, zwaarmoedige bouwvallen van de eene of andere burcht bevond, en de geschiedenis daar de geheimen van den voortijd zoo spaarzaam ontsluierde, dat ge die donkere wulfsels, die holle gangen, die ledige hallen, die gewelflooze zalen, wel zoudt hebben willen ondervragen, indien ge ook maar half verzekerd waart geweest een enkel andwoord te zullen ontfangen.