United States or Spain ? Vote for the TOP Country of the Week !


Toulouse, of liever het oude Tolosa, dat omtrent een uurtje van het tegenwoordige Toulouse af schijnt gestaan te hebben, blijkens onder anderen de geringe overblijfsels van een Amphithéater dat men daar vindt, wil men, dat gebouwd is door de Tectosagers, een volk, waarvan ik hier voor reeds sprak, en dat ruim 600 jaren voor Christus geboorte, ten getale van 300,000 hun land verlieten, om zich hier te komen nederzetten.

Althans het is niet denkelijk, dat 'er in eene zoo aanmerkelijke Romeinsche volksplanting als Nismes , geen Toneelspelen in het openbaar zijn vertoond, en waar kon zulks beter geschieden dan in het Amphithéater, dewijl men geen blijken vindt, dat 'er hier nog een ander gebouw bestond, het welk daar voor bijzonder geschikt was.

Onder de geliefkoosde schouwspelen der Rom. behoorden de dierengevechten in het amphitheater. Met ontzaggelijke kosten werden hiertoe uit verschillende gewesten wilde dieren aangevoerd, als: leeuwen, tijgers, olifanten, rhinocerossen, enz., die men tegen elkander liet vechten. Zoo bracht Pompeius bij één feest o.a. 600 leeuwen in de arena.

Uit alle tijden, uit alle landen stralen deze lichtbeelden ons tegen, elk wel is waar slechts voor eenige oogenblikken, maar toch als een geheel leven, een levenstijd met zijn strijd en zijn zegepraal. Laat ons hier en daar enkelen van deze schare van martelaren beschouwen, deze schare, waaraan eerst dan een einde komt, wanneer de aarde vergaat. Wij zien een welbezet amphitheater.

Pernety heeft verscheidene bladzijden gewijd aan de beschrijving van een berg, Hill of Ruins genaamd, welks op elkander volgende lagen hij terecht bij de rangen van een amphitheater heeft vergeleken. Het kwartsgesteente moet zeer deegachtig geweest zijn, toen het zulke merkwaardige buigingen onderging zonder te breken.

Daarentegen hadden wij nu, aan onze linkerhand, een dier barrancas of steile kloven, die hier zoo menigvuldig zijn, en die wij besloten tot het einde te volgen. Aanvankelijk moesten wij, niet zonder moeite en gevaar, voortklauteren over opeengestapelde rotsblokken, die een soort van amphitheater vormden.

Wij komen eerst langs Martinschizza, een prachtig lazaret voor de quarantaine, een van de besten ter wereld en ook van de minst bezochten, want zeer zelden zet hier een reiziger den voet. Dan volgen Dragina, Val-Uri, Porto-Re, Buccari, eene oude romeinsche stad, met eene fraaie haven, in eene zoo goed gesloten baai, dat zij schier op een voltooid amphitheater gelijkt.

Ziedaar het Triersche amphitheater op eenen zomerschen namiddag in het jaar onzes Heeren 306. En nu welk een verval! en welk een vrede! Eenige vormlooze steenbrokken aan weerszijden van den ingang, eene rest van den ringmuur dit is alles wat de tijd van het trotsche bouwwerk overliet.

Ik kocht hier onder meer anderen een medaille, waarop men twee stieren of ossen, voor een ploeg gespannen, ziet. Deze munten waren in en om de stad, en eenige in het Amphithéater bij het afbreken der huizen, dat onlangs plaats had gevonden.

"Hoe komen we daarlangs?" vraagt hij, terwijl hij rondziet naar het amphitheater van rotsen en ijs, dat zich op een afstand van een paar honderd meters voor ons uitstrekt. Wij roepen den djighite. Deze wijst op een donkere streep, die midden over den gletscher loopt.