United States or Czechia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Hij wilde antwoorden, maar er werd gescheld en zij riep nu: O, daar zullen ze zijn! Zij waren het ook, Amélie met Suzette en Anna. Zij waren lichtjes verbaasd Quaerts te zien. Hij sprak ervan, dat hij mevrouw Van Even een visite had willen maken. Er ontstond een algemeen gesprek.
"Da's waar," zei Amélie tam: "dan zal 'k den kluif dien ma strakkies weggesmeten heeft bij den voorraad leggen".... "Dank je voor je lekkers!" , schimpte ma: "wat op die smérige planken bij 't vuil van vleermuizen gelegen heeft, raak 'k niet an. 'k Wil na me bèd, Piet versta je, Piet? 'k Kan niet meer op me beenen staan"....
Ze begreep hem niet, maar ze vond hem zeer antipathiek, zoo gezond en zoo sterk met zijn energiek gezicht en zijn mooien, zinnelijken mond, zoo anders dan Amélie en Jules en zijzelve ... Wel neen, jongen ... Jules zag lichtjes minachtend naar zijne moeder op, als wist hij wel. Ziet u wel! Taco is een gezellige vent ...
Is dit de eerste keer, dat hij bij je aan huis komt? vroeg Amélie. Ja, antwoordde Cecile. Een onnoodige beleefdheid, niet waar? Ach, Taco Quaerts is altijd precies in de puntjes, verdedigde Anna. Maar deze visite was juist nièt in de puntjes, lachte Cecile vroolijk. Maar Taco Quaerts schijnt bij jullie geheel en al onfeilbaar te zijn. Hij walst heerlijk! riep Suzette.
Mevrouw werd een weinig zwaarlijvig en kort-ademig en Amélie geraakte verliefd. Het was te voorzien. Op een flatroof-party leerde ze hèm kennen. Binnen een maand, geheel bekoord door haar eleganten vleugelslag, deklareerde hij zich op diezelfde ruïne van Koepelsteyn, die eenmaal vermaard geworden, tot een gemeentelijk toren-plateau-café was ingericht.
Ik vind het aardig, dat hij zoo de partij trekt van menschen, van wie hij houdt. Vindt je daar ook niet iets in? Amélie bedaarde. Waarom verstoord te zijn als Cecile het niet was? In Jules? vroeg zij vaag. Ach, ja, jawel ... Ik weet het zoo niet. Hij heeft wel een goed hart, geloof ik, maar hij is zoo onhandelbaar.
Z'n zienende oogen staarden in 't electrisch licht, z'n wangen plooiden zacht van glimlach. "Pa," zeide Amélie bescheiden: "maar als de Atjehers en de Duitschers tegen dien tijd òòk vliegen wat dan?"
"Maar die jonge man heeft volstrekt geen plan haar tot maîtresse te nemen," antwoordde Amélie. "Hij heeft er al lang een en hij schijnt zich van Mimi, die nu zoo lang bij mij is en mij erg in verlegenheid brengt, niets aan te trekken." "Zij moet maar zien, hoe zij het klaar speelt," zeide Rodolphe; "zij heeft het zelf zoo gewild; de zaak gaat mij niet langer aan."
Nu de vliegmachines voor mevrouw en Amélie, per nieuwe dépêche besteld, óok waren aangekomen en geprobeerd, diende 't dak òveral vrij te zijn. Langs en over de pannen te scharrelen met meidenkamers vlak bij, daar dankte je voor, en vooral die stomme Chris moest 'r buiten blijven.
Gaat u anders gerust whisten, meneer Quaerts! sprak Cecile met de koude stem, die zij tegen, haar antipathieke, menschen aannam. Amélie sleepte zich met een ongelukkig gezicht weg. Ze speelde ook niet schitterend, en Suzette werd altijd zoo driftig als ze iets verkeerds deed.
Woord Van De Dag