United States or Central African Republic ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Reeds een geruimen tijd heb ik op uwe terugkomst gewacht lieve freule!" zeide Adelgondes kamenier, die hare gebiedster op den drempel te gemoet trad: "Zooeven heeft een boerenknaapje mij dit briefje voor u overhandigd. Het opschrift komt mij eenigszins bekend voor, en ik twijfel niet of het zal u aangenaam zijn."
Door den angst nogmaals gesterkt, toefde Adelgonde niet langer, en diep ademhalende, vervolgde zij haar nachtelijke vlucht. Op den Oldenburgh was alles in rep en roer. Weinige minuten na Adelgondes ontvoering was de opgetogen graaf, aan de zijde van zijn wedergevonden zoon, door den jongen Spinola, Maarten en diens grootvader vergezeld, aan het kasteel teruggekeerd.
Bij dezen kom ik u mijn dank betuigen mevrouw, voor de inlichtingen, die gij mij aangaande Adelgondes geboorte hebt gegeven. Ik heb er mijn oogmerk mee bereikt. Mijne bekendheid met hare afkomst deed den graaf, uw zoon, naar eene verbintenis tusschen ons verlangen. De freule echter beminde mij evenmin als ik haar. Ik haat het huwelijk.
"Doe uw vijand wél!" sprak eene stem in Adelgondes boezem. Gehoorzaam aan het bevel van haar grooten Meester, nam zij de nog schier gevulde kan met melk; reikte die den lijdende toe, en zag hoe hij die in ééne teug ledigde. Naderende voetstappen deden haar vrouw Barbara's komst vermoeden. Nog een oogenblik aarzelde zij. De moed ontbrak haar om langer in die onheilspellende woning te vertoeven.
"Voorzeker lieve vader!" was Adelgondes antwoord: "Eene wandeling zou te vermoeiend zijn." "Vooral bij zulk drukkend weer," hernam Van Bergen: "het is waarlijk zoo warm alsof wij reeds in de hondsdagen waren. Zie dien armen wandelaar dáár," vervolgde hij, Adelgonde op den zooeven door ons verlaten jonkman wijzende: "Zie eens, de zweetdroppels parelen hem op het gelaat.
Dat waren de trekken der bekoorlijke Hagenlelie; de trekken der vrouw die hij aanbad.... Doch dat kind aan haren boezem!?.... Die zuigeling, waar zij met moederlijke liefde op nederzag?.... Het was hem onverklaarbaar. Het was, naar zijne meening, eene ongerijmdheid.... Doch neen, een licht ging er voor den nadenkenden jongeling op. Deze beeltenis moest het portret van Adelgondes moeder zijn.
"Ons geluk!" riep Alonzo, terwijl hij Adelgondes hand aan zijn hart drukte: "Ons geluk! o, het is nog niet bevestigd. Neen, ik twijfel niet aan uwe liefde; uw oog bedriegt mij niet. Doch helaas! wie is het die u bemint? O, Adelgonde! dierbare Adelgonde! hij die u zoo teeder bemint, is door zijn vader gevloekt.
Een klein pakje benevens eenige oude brieven, was het eenige wat hij bij haar vond. Zijn hooge verwachting werd door den inhoud van dat pakje bitter teleurgesteld. Behalve een klein rolletje goud Adelgondes bespaarde penningen bevatte het niets dan een vierkant doosje, waarin het portret van den graaf Van Bergen lag, en dat, in een zilveren medaillon gevat, met juweelen en paarlen was omzet.
"Wij moesten hier even rusten," ving zij met een zwakke stem aan: "Dit priëel Anne, geeft zulk een mooi uitzicht over de weilanden." "Dat zou ik u niet raden lieve freule!" antwoordde Adelgondes kamenier: "de lucht is wel zacht, doch een klein tochtje zou u wellicht zeer nadeelig zijn." "O neen!" hernam Adelgonde: "Ik ben immers weer geheel hersteld; de zoete meilucht zal mij niet schaden.
"Is daar dan mijne Gonne niet?" vroeg Van Bergen nogmaals, terwijl hij op Adelgondes weenend kamermeisje toetrad. "Ach, genadige graaf!" snikte Anne: "de lieve freule is er niet. O lieve God! wat of er van haar geworden is! Ik ben er wellicht de oorzaak van; had ik den brief van den boozen Spanjaard maar niet gegeven! Hij is het die haar dezen avond heeft ontvoerd."
Woord Van De Dag