United States or Åland ? Vote for the TOP Country of the Week !
Onder zulk een gezelschap: een Arabier, een Jood, en een Egyptenaar, allen geloovende aan éénen God, kon in die dagen slechts één onderwerp van gesprek zijn; en wie van de aanzittenden moest als spreker optreden, zoo niet hij, wien de Godheid bijna persoonlijk verschenen was, die haar in de ster had leeren kennen, die hare stem had gehoord, en zoo wonderbaar door den geest Gods geleid was?
Allen die de geschiedenis van Crisóstomo's vader kenden, maakten een gebaar of gaven een knipoogje alsof ze zeggen wilden: "Och loop, 't eerste wat je zegt is een onhandigheid!" Doch een der aanzittenden antwoordde snaaks: "Hij moet wel een beetje moe zijn..." "Wat, een beetje?" riep de alférez, "bekaf moet hij wezen, afgejakkerd. Asjeblieft, dat was een preek!"
Toen het er op aankwam, zich van deze instrumenten te bedienen, waren de aanzittenden zoo onbeholpen en zoo verlegen, dat ik er waarlijk spijt over gevoelde, dat ik mij niet over het vooroordeel had kunnen heenzetten en mijne vingers in den schotel dompelen. Het diner, dat overigens zeer goed en smakelijk toebereid was, was nu, om mijnentwil, voor de gasten eene ware pijniging.
Op deze wel wat zonderlingen toost stonden de aanzittenden op, brachten de vuisten bij elkander zooals boksers dat in het vuur van den strijd zouden doen, en na ze eenige malen met gebogen hoofd omhoog en omlaag gebracht te hebben, namen zij afscheid van elkander.
De heer des huizes nam z'n pet af en bromde: "Nou!" Daardoor werden de aanzittenden uitgenoodigd zich met hem in het gebed te vereenigen. Vader Huiskamp was gewoon voor te gaan in gebed; kort, zeer kort, want anders werd de karnemelk noodeloos koud. Straks, na het eten, had men beter den tijd.
"Hebt gij, Broeder Eugenio!" vroeg nu de vierde der aanzittenden, "volgens uw oogmerk aan onze Broeders te Douai geschreven, om intusschen den onvermijdelijken dood van het kettersch Drietal te doen profeteeren?"
Dergelijke maaltijden zijn zelden vroolijk; hoe dapper en hoe opgewekt de aanzittenden ook mogen wezen, zij kunnen niet laten, hun gedachten van tijd tot tijd te richten op het gevecht van den volgenden dag en zich af te vragen, of de maaltijd van dien dag hen weer te zamen zal brengen.
Een goedkeurend gemompel doorliep de rijen der Achaemeniden. »Heil den koning!" klonk het opnieuw. De wrok over de vernedering hunner bloedverwante was weldra vergeten; gedachten aan veldslagen, droomen van onsterfelijken roem en zegekransen, herinneringen aan vroeger verrichte heldendaden deden de feestelijke stemming der aanzittenden met ieder oogenblik klimmen.
Aantrekkelijker gezelschap heeft hij intusschen reeds gevonden aan zijn middagtafel, waar een twaalftal kranige, opgewekte mannen, meest medici, elkander dagelijks ontmoeten. Als Wolfgang voor het eerst in de eetzaal treedt, leggen de aanzittenden mes en vork neer, blijven hem een moment aanstaren: Dit moet een buitengewoon man zijn! denken ze.
Daaruit haalde ze drie zure appelen en drie messen tevoorschijn, en bediende ieder der aanzittenden met een stel daarvan. "Ik heb maar een deel van het dessert op reis meegenomen," lichtte ze toe. "Dun schillen hoor! Anders gaat er zooveel van verloren. Ik kan die dikke schillen niet zien!" Dat bevel was echter gemakkelijker gegeven dan volbracht.
Woord Van De Dag