United States or Gabon ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Ik weet wel dat hij een ondeugend schepsel is," zeide Rosa, zich op een harer nette voetjes wiegende en Adolf schalkachtig aankijkende. "Hij maakt mij altijd kwaad op hem." "O Dames, Dames, gij zult met u beiden mijn hart nog breken," zeide Adolf. "Ik zal eens op een ochtend dood in mijn bed worden gevonden en dat zult gij te verantwoorden hebben."
»En ik ben ook niet bevreesd," voegde hij er aan toe, »want gij weet toch ook wel, dat de liefde de vrees buiten drijft." »En wat wilt ge er doen?" vraagde tante Martje, den zwakken jongeling aankijkende. »Ik wil Frits zoeken; zien, of hij niet gekwetst is, en hem helpen, als ik kan." »In het gewoel van het gevecht?" Hij knikte. »En waarom mijnen man niet?" vraagde zij plotseling.
Jonge Kees wordt rood en Jaantje even aankijkende die ook al rood wordt, antwoordt hij: "Neen! Ik leef tegenwoordig met mijne moeder weer te Schevelingen. Vader is een paar maanden geleden gestorven en nu wilde moeder liefst niet te Vlieland blijven wonen. Ik heb nu mijne eigen schuit en raadt eens hoe die heet?" "De vrouw Adriana!" zegt Huib vroolijk lachende. "Neen, De Marten Harpertsz.
En nu is de pijn weg? vroeg ik na eenige oogenblikken. Wederom knikte ze toestemmend. Heelemaal weg? Ja, heelemaal! antwoordde ze blij glimlachend en mij vriendelijk dankbaar aankijkende. Praat dan niet, en haal een poosje door je neus adem, dan komt de pijn niet terug.
Ziende dat twee van de krijgsknechten zich gereed maakten haar beet te grijpen en uit het bed te trekken, ging Camilla uit zichzelf rechtop zitten, vouwde de handen en in smeekende houding mij aankijkende bad zij mij: "Mijnheer Gil Blas, heb medelijden met mij; ik bezweer u bij een reine moeder aan wie gij het leven dankt, dat ik eer ongelukkig dan schuldig ben.
Hier heerejemel! zóó had ik hem nog in mijn hand en ... de juffrouw pakt achtereenvolgens uit haar zak de volgende voorwerpen: een pepermuntdoosje, een flacon, een paar handschoenen, een naaldenkoker, een zakje met gedroogde pruimen en een zakdoek; eindelijk vindt ze den gulden en legt dien voor den beambte neder, terwijl ze, even omziende naar de woedend haar aankijkende menschen, zegt: Zie zoo, nou die volgt; ieder z'n beurt, da's niet te veel.
Uit haren slaap door al dit gerucht opgewekt, heeft zij metterhaast een kleed aangetrokken, en staat daar nu, met eenen spotlach van medelijden op de lippen den verbluften fourier aankijkende, als waande zij hem inderdaad krankzinnig.
Woord Van De Dag