1 - 10 a 67
Verum ut opum levior venatu extendere vitam Abnuit, atque artæ res exegere per æquor, Conjuge cum Meroe natisque inglorius hospes Intrarat miseram fato ducente Saguntum. 105 Coryti fratrum ex humeris calamique paterni Pendebant, volucerque chalybs, Minoia tela. Hic medius juvenum Massylæ gentis in agmen Crebra Cydoneo fundebat spicula cornu.
Horum arti vitam debet, et qui nondum vitam accepit, dum per eam prohibentur abortus, dum mulieri seminis recipiendi retinendique vis confertur, dum pariendi facultas datur. Ja, reeds aanstonds op den drempel des levens roept de barende tegelijk met het wicht, dat geboren wordt, met klagende stem de heilzame hulp der geneeskundigen in.
Habetis consulem ex plurimis periculis et insidiis atque ex media morte non ad vitam suam, sed ad salutem vestram reservatum. Omnes ordines ad conservandam rem publicam mente, voluntate, studio, virtute, voce consentiunt.
Beata quippe vita est gaudium de veritate. Ubi ergo noverunt hanc vitam beatam, nisi ubi noverunt etiam veritatem? Amant enim et ipsam, quia* falli nolunt. Et cum amant beatam vitam quod non est aliud quam de veritate gaudium, utique amant etiam veritatem; nec amarent nisi esset aliqua notitia ejus in memoria eorum. Cur ergo non de illa gaudent? cur non beati sunt?
Non: hos enim qui habet in notitia, non adhuc quærit adipisci; vitam vero beatam habemus in notitia, ideoque amamus*, et tamen adipisci eam volumus ut beati simus. Numquid sicut meminimus eloquentiam? Numquid sicut meminimus gaudium? Fortasse ita.
In hac tam immensa silva plena insidiarum et periculorum, ecce multa* præciderim et a meo corde dispulerim, sicuti donasti me facere, Deus salutis meæ; attamen quando audeo dicere, cum circumquaque quotidianam vitam nostram tam multa hujus generis rerum circumstrepant; quando audeo dicere nulla re tali me intentum fieri ad spectandum, et vana cura capiendum?
Etenim si dare vitam proprium dei munus est, certe datam tueri, jamque fugientem retinere, deo proximum fateamur oportet. Quamquam ne prius quidem illud, quod nos soli deo proprium esse volumus, medicorum arti detraxit antiquitas, ut credula, ita gratissima. Nam Aesculapii quidem ope Tyndaridam, et post eum complures ab Orco in lucem redisse credidit.
Quid enim hic notissima referam exempla, Pythagoram, Chrysippum, Platonem, Catonem censorium, Antonium, Castorem, cumque his innumerabiles, quorum plerique medicinae observatione, vitam ab omni morbo liberam neque fatiscente ingenii vigore, neque concussa memoriae soliditate, neque fractis aut labefactatis sensibus, ultra centesimum annum prorogarunt?
Am. et Er. habent: in istam dico mortalem vitam: mortalem dicam vitam, an mortem vitalem nescio : quam lectionem Lovanienses ad trium Mss. fidem sic mutarunt: in istam dicam mortalem vitam, an mortem vitalem, nescio . quo. Apud Bad. Am. Er. et Lov. ex qua et in qua . Verius porro in Mss. et in editione Antonii Arn. pro designando utroque parente, ex quo et in qua . eis. Ita Somm. Dub. Mart.
Quo fit, ut illuc undique confluant, qui summa cum libertate ac tranquillitate vitam agere decreverunt, seu ad mercaturam seu ad opificia seu ad otia liberis hominibus digna animum adjungant.