Primus et Ascanius, cursus ut laetus equestres ducebat, sic acer equo turbata petivit castra, nec exanimes possunt retinere magistri. 'Quis furor iste novus? Quo nunc, quo tenditis' inquit, 'heu, miserae cives? Non hostem inimicaque castra Argivum, vestras spes uritis.

Etenim si dare vitam proprium dei munus est, certe datam tueri, jamque fugientem retinere, deo proximum fateamur oportet. Quamquam ne prius quidem illud, quod nos soli deo proprium esse volumus, medicorum arti detraxit antiquitas, ut credula, ita gratissima. Nam Aesculapii quidem ope Tyndaridam, et post eum complures ab Orco in lucem redisse credidit.

IIII. Quiescit præcedente *c*, & sequente *o*, vel *a*, vt *commançea*, incoepit: vel *o*, vt *commanceons* incipiamus, vbi rursus scribitur *e*, vt significet literam *c*, non retinere suum natiuum sonum ante *a*, & *o*, in illis dictionibus, quasi scriptum esset *commenka, commenkons*, sed pronunciari per duplex *s*, sicuti diximus in *s*, litera, vt si scriptum sit *commanssa*, & *commanssons*.

Et cum desperaretur, baptizatus est nesciens, me non curante, et præsumente id retinere potius animam ejus quod a me acceperat, non quod in nescientis corpore fiebat. Longe autem aliter erat; nam recreatus est et salvus factus. At ille ita me exhorruit ut inimicum, admonuitque mirabili et repentina libertate, ut si amicus esse vellem, talia sibi dicere desinerem.

Absit invidia verbis. Liceat id quod vero verius est ingenue praedicare. Non me jacto, sed artem ipsam effero. Etenim si dare vitam proprium dei munus est, certe datam tueri, jamque fugientem retinere, deo proximum fateamur oportet. Quamquam ne prius quidem illud, quod nos soli deo proprium esse volumus, medicorum arti detraxit antiquitas, ut credula, ita gratissima.

Prosequitur vulgus Patres; ac planctibus ingens Personat et luctu campus: revocare libebat 495 Interdum, et justo raptum retinere dolore. «At trepida, et subito ceu stans in funere, conjux Ut vidit puppi properantem intrare, tremendum Vociferans, celerem gressum referebat ad undas: «Tollite me, Libyes, comitem pœnæque necisque. 500 Hoc unum, conjux, uteri per pignora nostri Unum oro, liceat tecum quoscumque ferentem Terrarum pelagique pati, cælique labores.

*V* vocalis quiescit post *g* sequente *e*, vt *langue*, lingua: vel diphthongo *eu*, vt *gueule*, gula: vel *i*, vt *languir*, languere: idcirco tantum adscriptam, vt significetur *g*, quod ante *e*, & *i*, pronunciari solet vt *i*, consonans, natiuum suum sonum in illis vocibus retinere.

Etenim si dare vitam proprium dei munus est, certe datam tueri, jamque fugientem retinere, deo proximum fateamur oportet. Quamquam ne prius quidem illud, quod nos soli deo proprium esse volumus, medicorum arti detraxit antiquitas, ut credula, ita gratissima. Nam Aesculapii quidem ope Tyndaridam, et post eum complures ab Orco in lucem redisse credidit.

Docente etymo temere & per abusum litera *e* in hæc vocabula irrepsisse. III. Quiescit sequente *a*, vel *o*, post *g*, vt *mangea*, manducauit: *gagea*, pignus deposuit: *flageol*, calamus agrestis: in quibus vocibus scribitur *e*, non vt proferatur, sed vt ostendat *g* in illis non retinere natiuum suum sonum, ante *a*, & *o*, sed pronunciandum esse vt *j*, consonantem.