Nil temerare piget: rabidi jejunia ventris Insolitis adigunt vesci, resolutaque, nudos Linquentes clipeos, armorum tegmina mandunt. Desuper hæc cælo spectans Tirynthius alto 475 Inlacrimat fractæ nequidquam casibus urbis. Namque metus magnique tenent præcepta parentis, Ne sævæ tendat contra decreta novercæ.

Deseruere larem: portant cervicibus ægras Adtoniti matres, ducentesque ultima fila Grandævos rapuere senes: tum crine soluto Ante agitur conjux; dextra lævaque trahuntur 30 Parvi, non æquo comitantes ordine, nati. Sic vulgus traduntque metus, nec poscitur auctor.

Et jam ferrata rapiebat calce volantem Taurea cornipedem, fugiens minitantia fata. 170 Nec Rutulus levior cedentis perdere terga: Nam profugo rapidus fusis instabat habenis. Utque metus victum, sic ira et gloria portis Victorem inmisit, meritique cupido cruoris.

Præcipitat metus adtonitos, cæcique feruntur. Heu blandum cæli lumen! tantone cavetur Mors reditura metu, nascentique addita fata?

Erycis tibi terga remitto; solve metus; et tu Troianos exue caestus. Haec fatus, duplicem ex umeris reiecit amictum et magnos membrorum artus, magna ossa lacertosque exuit, atque ingens media consistit harena. Tum satus Anchisa caestus pater extulit aequos, et paribus palmas amborum innexuit armis. Constitit in digitos extemplo arrectus uterque, brachiaque ad superas interritus extulit auras.

Hinc fletus, ubi aures Percussæ graviore malo: metus inde, negatum Si scire, et dubius responsi nuntius hæsit. 570 Jamque ubi conspectu redeuntum visa propinquo Corpora, sollicite læti funduntur, et ipsis Oscula vulneribus figunt, Superosque fatigant.

Quid non mali aut facta mea*; aut, si non facta, dicta mea; aut, si non dicta, voluntas mea fuit? Tu autem, Domine, bonus et misericors, et dextera tua respiciens profunditatem mortis meæ, et a fundo cordis mei exhauriens abyssum corruptionis. Quam suave mihi subito factum est carere suavitatibus nugarum! et quas amittere metus fuerat, jam dimittere gaudium erat.

Hinc metus, in Tyrias ne jam Tartessia leges 5 Concedat tellus, propioraque bella pavescat. Anxia turba Patrum quasso medicamina mæsti Imperio circumspectant, Divosque precantur, Qui laceris ausit ductor subcedere castris. Absterret juvenem, patrios patruique piare 10 Optantem manes, tristi conterrita luctu, Et reputans annos, cognato sanguine turba.

Haud prorsus daret ullus honos, tellusque subacta 575 Phœnicum, et Carthago ruens, injuria quantum Orta ex invidia decoris tulit: omnia namque Dura simul devicta viro, metus, Hannibal, iræ, Invidia, atque una Fama et Fortuna subactæ.

Quos, ut seponi stetit et secernere ab armis, Adfatur ductor: «Spes o Carthaginis altæ, Nate, nec Æneadum levior metus, amplior, oro, 70 Sis patrio decore, et factis tibi nomina condas, Quîs superes bellator avum, jamque ægra timoris Roma tuos numeret lacrimandos matribus annos.