Præsens subiunctiui fit ex præsenti indicatiui mutato, u , in quo finitur in ẽba , v.g. ex, ãguru , fit ãgurẽba cum offerem: fit etiam ex præsenti addita particula, tocoro , super addita ni , de , uo , vel, ua , secundum exigentiam declinationis verbi quod sequitur; primum enim subit munus nominis: v.g. arutoqi Pedro chinsui xitè iraruru tocoro ie fitõ gaqìte , cum venisset quidã homo ad locum vbi erat Petrus quando erat ebrius nhõbõ ni tachi vacarète iru tocòro ni , cum essent divisi, & diuortium fecissent coniugati, có aru tòcorõ de , cum hæc ita sint, iòto ie zzuru tocòrou