United States or Singapore ? Vote for the TOP Country of the Week !
Επειδή όντας κάτω από τον κάμπο βαθύ φαράγγι, που εδεχότανε σαν όργανο μέσα του τον αχό, έβγανε φωνή, που εμιμιότανε όλα τα λεγούμενα· χωριστά το χτύπο των χτυπιών, χωριστά τη φωνή των ναύτηδων. Κ' ήτανε ευχάριστο το άκουσμα. Επειδή άμα έφτανε η φωνή από τη θάλασσα, τόσο πιο αργά έπαυε η φωνή από τη στεριά, όσο πιο αργά άρχιζε.
— Εσείς ήρθατε να μου κάνετε ιντερβιού· μα τώρα που σας έχω, θα σας ιντερβιουβάρω εγώ πρώτα. — Εις τας διαταγάς σας. — Ποιες φημερίδες εδωπέρα πουλιούνται περισσότερο; — Η «Ακρόπολις», η «Ν. Εφημερίς», το «Άστυ»... — Γράφετε πολλοί σ' αφτό; — Πολλοί. — Πώς γράφετε; ο καθένας χωριστά γράφει, ή ο καθένας απ' όλα; — Ο καθένας χωριστά. — Εσείς, τι γράφετε;
Ψηλός, ξερακιανός, σκεβρωμένος, ξεδοντιάρης, με μια μύτη που κατέβαινε σαν αγκίστρι ως το στόμα, με μεγάλα άγρια φρύδια, αξούριστος πάντα με τα γένεια σαν καρφιά, είχε μάτια γαλανά και ήμερα μέσα στην αγριάδα του προσώπου του. Ο Καπετάν-Μοναχάκης τον αγαπούσε χωριστά, γιατί δεν έβγαζε ποτέ τσιμουδιά από το στόμα του. «Μέρα, μέρα. Νύχτα, νύχτα». Ο Γερο-Φλώκος τα είχε σα χαμένα τούτη τη φορά.
ΜΑΚΔΩΦ Κι εγώ τ' ομνύω! ΠΑΝΤΕΣ Όλοι μας! ΜΑΚΒΕΘ Πηγαίνωμεν αμέσως την ανδρικήν να βάλωμεν στολήν μας, και κατόπιν εδώ ενταμονόμεθα όλοι μαζί. ΠΑΝΤΕΣ Προθύμως. ΜΑΛΚΟΛΜ Συ τι σκοπεύεις; Απ' αυτούς ν' απέχωμεν προκρίνω. 'Σ τον άπιστον είν' εύκολον να προσποιήται λύπην. Εις την Αγγλίαν 'πάγω 'γώ. ΔΟΝΑΛΒΑΙΝ Κ' εγώ 'ς την Ιρλανδίαν. Ασφαλεστέρα χωριστά η τύχη καθενός μας.
Σωκράτης Λοιπόν είναι ανάγκη ο μέλλων να μετέλθη την ρητορικήν τέχνην πρώτον μεν να κάμη την διάκρισιν των εννοιών τούτων μεθοδικώς και να συλλάβη εις τον νουν του τους διαφόρους χαρακτήρας και των δύο χωριστά ειδών των εννοιών, και εκείνου εις το οποίον κατ' ανάγκην το πλήθος πλανάται και εκείνου εις το οποίον δεν πλανάται.
Διότι χωριστά από τα αξιογέλαστα δεν είναι διόλου δυνατόν να μάθη κανείς τα σπουδαία, καθώς και παν πράγμα, χωρίς το αντίθετον, εάν πρόκειται κανείς να γίνη φρόνιμος.
Και ακόμη ότι το καθέν από τα δύο είναι διάφορον μεν από το άλλο, όμοιον όμως με τον εαυτόν του; Θεαίτητος. Πώς αλλέως; Σωκράτης. Και ότι τα δύο μαζί είναι δύο, χωριστά όμως το καθέν είναι έν; Θεαίτητος. Και αυτό. Σωκράτης. Αί λοιπόν και αν είναι όμοια το έν με το άλλο ή ανόμοια, δεν είσαι άραγε ικανός να το σκεφθής; Θεαίτητος. Πιθανόν. Σωκράτης.
Ημείς όμως ελέγαμεν ότι και μόνον του χωριστά το καθέν από αυτά τα ηδονικά είναι ωραίον αλλά και τα δύο ομού. Δεν θα απαντήσωμεν ούτω πως; Ιππίας. Βεβαιότατα. Σωκράτης.
Μα και πάλι εγώ αισθάνομαι σαν το δισταχτικό το Ραμά, που δεν ξέρει καλά καλά αν «εξέλιξη» και «πρόοδο» είναι το ίδιο πράμα. Μα εγώ παθαίνω και χειρότερα. Από μεγάλη μου στενομυαλιά, ούτε τι θα πει το καθένα χωριστά μπορώ να νοιώσω.
Διότι και τα δύο ηδονικά τα κάμνει ωραία η μεσολάβησις της οράσεως και της ακοής, όχι όμως το καθέν χωριστά. Αυτό δε απεδείχθη αδύνατον, καθώς συμφωνούμεν και εγώ και συ, Ιππία μου. Ιππίας. Βεβαίως συμφωνούμεν. Σωκράτης. Επομένως είναι αδύνατον να είναι ωραίον το ηδονικόν εις την όρασιν και εις την ακοήν, διότι, εάν αυτό είναι ωραίον, παρουσιάζει ως αληθές κάτι τι από τα αδύνατα. Ιππίας.
Λέξη Της Ημέρας