United States or Seychelles ? Vote for the TOP Country of the Week !
Κι' όποιος μεθάη στέφανο στην κεφαλή θα φέρη, κι'απ' το τραπέζι θα τραβά μ' ένα δαδί στο χέρι• η δε γυναίκες έτοιμες θα στέκουν στης διόδους, και 'ς όποιους επιστρέφουνε θα πέφτουνε μ' εφόδους και θα τους λεν': «Έλα μ' εμάς• έχουμε μια κοπέλλα μικρούλα, πούνε τρέλλα». «Κ' εδώ μια κάτασπρη θα βρης, πούνε θεά στα κάλλη» από ταπάνω-πάτωμα θα του φωνάζ' η άλλη• μα πριν μ' εκείνη κοιμηθής, μ' εμένα πειό μπροστά θαρθής». Μα πίσω απ' τους ώμορφους, που θάνε στην εντέλεια, κι'από τα παιδαρέλια, θ' ακολουθούν οι άσχημοι και τούτα θα τους λένε: «Ε, ε! του λόγου σου! πού πας; σαν σε φωνάζουν μπαίνε, μα δεν θα κάνης με καμμιά, γιατ' εψηφίσθη στη δουλειά να προηγήτ' η ασχημιά.
Ίσως όμως κι αν τόθελε δε θα μπορούσε να καταπιαστή απαρχής σοβαρώτερα μέτρα, αφού στη Ρώμη μέσα μονάχα τονέ βασάνιζαν είκοσι περίπου αντίπαλοί του. Με τέτοια μέτρα και με τέτοια χάλια, τι τους μπόδιζε τους Γότθους να πέφτουνε χρόνο απάνω στο χρόνο και να μας ρημάζουν!
Κι αλλοίμονο τότε στον τύραννο, στους παρατυράννους και στα τυραννόπουλα. Ένας ένας θα πέφτουνε σαν τσουρουφλιασμένες μυίγες στη φωτιά και θα καίγουνται.
Οι δόξες όμως που τη μια μέρα πετούνε στον αιθέρα και την άλλη πέφτουνε χάμου στάχτη, δεν είναι δόξες, δεν είναι αστέρια — είναι πεφτάστερα. Η αληθινή η δόξα έρχεται από έργα που μένουν κι αποφασίζουν την τύχη ενός λαού, καθώς τα έργα του Μεγάλου του Κωσταντίνου. Μας φαίνεται λοιπό σα να μην πήρε ο Ιουστινιανός του Μεγάλου Κωσταντίνου το δρόμο· σα να ζήτησε μάλιστα και να τονέ στραβώση.
Σύγκαιρα θανατώνει και τον Ασπάρη με τους γιους του . Ορμούν τότες οι Γότθοι του Ασπάρη να εγδικηθούνε, μα άξαφνα πέφτουνε στων Ισαύρων τα χέρια, κι άλλοι σκοτώνουνται, άλλοι φεύγουν από την Πρωτεύουσα. Απ' αυτό το περιστατικό ονόμασε ο όχλος το Λέοντα Μακέλλη, δηλαδή Μακελλάρη· μα ονομάστηκε από τους φίλους του και Μέγας, κι αυτό τούμεινε και στην Ιστορία.
Για να μην πέφτουνε μικροί όμως οι Έπαρχοι που είταν κι αυτοί Κλαρίσσιμοι, πήραν τότες αυτοί τον τίτλο Ιλούστριοι και Σπεκτάμπιλοι . Ώστε άλλους τίτλους έχουμε στον καιρό του Κωσταντίνου, κι άλλους στον πέμτο αιώνα. Κλαρίσσιμος , που στου Κωσταντίνου την εποχή πήγαινε να πη ολόπρωτο αξίωμα, στον πέμτο αιώνα δεν πολυσήμαινε.
ΒΙΒΙΑΝ. — Σε παρακαλώ μη με διακόπτης στη μέση της προτάσεως. — «Ή πέφτουνε σε αφρόντιστες συνήθειες ακριβολογίας ή αρχίζουν να συχνάζουνε στις παρέες γέρων και καλά πληροφορημένων ανθρώπων.
Στοχάστηκε πως δε γίνεται να πέφτουνε με τόση τάξη και γνωρισιά τα Τούρκικα τα βόλια στους δικούς μας απάνω, και να μη δασκαλεύουνται οι Τούρκοι από κάπου.
Τότε αρχινούνε τα φύλλα και πέφτουνε... Άκου, πριχού να φύγης, θέλω να σε δω. — Εγώ, όσον καιρό θάμαι στο χωριό, θάρχωμαι να σε θωρώ. — Και δε φοβάσαι τη μάνα σου; — Δε φοβούμαι κιανένα. Εγώ 'μαι 'δα μεγάλος και θα κάνω ό,τι θέλω. — Ήκουσα πως πας και στο κυνήγι, είπε σχεδόν χαρούμενο το Βαγγελιό. — Πάω, μα δε μαρέσει μπλειο. — Γιάειντα; — Δε μαρέσει. Κατέω κεγώ;
Έτσι το καταφέρνουνε να μην πέφτουνε στο γιαλό να πνιγούν από την ντροπή κι από την απελπισιά. Τα είπαμε θαρρώ, κι άλλοτες. Δεν τα ξέρουν τα χάλια τους, δεν το φαντάζουνται πως γίνεται να ζήσουν κι αλλιώς.
Λέξη Της Ημέρας