United States or Nicaragua ? Vote for the TOP Country of the Week !


Δηλαδή όλα αυτά τα είπαμεν με σκοπόν να εννοήσωμεν πώς είναι δυνατόν άραγε να κτισθή καλλίτερον μία πόλις, και ιδιωτικώς πώς ημπορεί ο καθείς να ζη την ζωήν του καλλίτερα, εάν δε ωφελήσαμεν εις τίποτε ή όχι, ποία εξέλεγξις ημπορεί να λεχθή μεταξύ μας από τον εαυτόν μας, αγαπητέ Μέγιλλε και Κλεινία; Εγώ, καλέ Ξένε, νομίζω ότι εννοώ κάποιαν εξέλεγξιν.

Ως προς τι εννοείς; Τι παράδειγμα θα έχη υπ' όψει του, ώστε άλλα μεν να επιτρέπη να τα μανθάνουν όλοι οι νέοι, άλλα δε να τα εμποδίζη; Λέγε και μη διστάζεις διόλου. Αγαπητέ μου Κλεινία, πλησιάζω να είμαι ευτυχής με κάποιον καλόν τρόπον. Ως προς τι; Ως προς το να μη ευρίσκωμαι εις πλήρη απορίαν παραδείγματος.

Και τόρα πάλιν; Το αηδώς και ασυμφόρως προς τον εαυτόν του; Και πώς είναι δυνατόν να παραδεχθώμεν και αυτά ακόμη; Πώς;! εάν κάποιος θεός, καθώς φαίνεται, φίλοι μου, μας έδιδε συμφωνίαν, διότι τόρα βεβαίως σχεδόν παραφωνούμεν μεταξύ μας. Δηλαδή, σας βεβαιώ, εις εμέ αυτά φαίνονται τόσον λογικά, όσον δεν φαίνεται καθαρά ούτε η Κρήτη, φίλε Κλεινία, ότι είναι νήσος.

Ήρχισε λοιπόν κατ' αυτόν, νομίζω, τον τρόπον ο Ευθύδημος την ομιλίαν: — Δεν μου λέγεις, Κλεινία, ποίοι είναι εκείνοι που μανθάνουν, οι σοφοί ή οι αμαθείς; Και ο νέος, σαν δύσκολον φυσικά που ήτο το ερώτημα, εκοκκίνησε, και με προφανή απορίαν έστρεψε τα βλέμματά του προς εμένα.

Αλλά εγώ, αφού εσυλλογίσθηκα ολίγον, — Μα τον θεόν, είπα, ολίγο έλειψε ναφήσωμεν έξω το σπουδαιότερον! — Και ποιό είναι αυτό; μ' ερώτησεν ο Κλεινίας. — Την ευτυχίαν, Κλεινία, αυτό το δώρον να επιτυγχάνη κανείς εις όλα τα πράγματα, που όλοι οι άνθρωποι, και οι χειρότεροι ακόμη, θεωρούν το πρώτον απ' όλα τα αγαθά. — Αλήθεια λέγεις, είπεν ο Κλεινίας.

Βεβαίως, φίλε Κλεινία, διότι τούτο τότε μόνον θα εννοηθή καλλίτερα, καθώς είναι επόμενον, όταν, καθώς έχομεν ειπεί πολλάκις, φθάσωμεν εις το τέλος της συζητήσεώς μας περί νόμων. Πολύ ορθά. Τόρα λοιπόν δεν πρέπει άραγε κατόπιν από τον γραμματοδιδάσκαλον να ομιλήσωμεν διά τον κιθαριστήν; Αμέ τι;

Διότι αυτοί και εν καιρώ ειρήνης και εις τον πόλεμον είναι χρήσιμοι και έξω εις την πόλιν και εις τας ιδιωτικάς οικίας, οι δε άλλοι κόποι και τα παιγνίδια και αι ασχολίαι με τα σώματα δεν ανήκουν εις τους ελευθέρους, φίλε Μέγιλλε και Κλεινία. Λοιπόν αυτό το οποίον εις τους πρώτους λόγους είπα ότι πρέπει να εξετασθή ως γυμναστική σχεδόν το εξήτασα πλέον και είναι συμπληρωμένον.

Λοιπόν τόρα ας θεωρήσωμεν τον εαυτόν μας ότι είμεθα όχι υποχρεωτικώς οικοδόμοι, αλλά με την ησυχίαν μας ακόμη άλλα μεν ξεχωρίζομεν, άλλα δε τακτοποιούμεν. Ώστε είναι ορθόν πλέον διά τους νόμους μας να ειπούμεν ότι άλλους μεν ορίζομεν, άλλους δε ξεχωρίζομεν. Βεβαίως, φίλε Κλεινία, τουλάχιστον θα γίνη φυσικωτέρα η συζήτησίς μας περί των νόμων.

Βεβαιότατα. Λοιπόν ας υποθέσωμεν, φίλε Κλεινία, ότι ετελείωσαν οι γάμοι, περί των οποίων ωμιλήσαμεν. Τόρα δε η δίαιτα έως ότου να γεννηθούν τα τέκνα δεν πρέπει να διαρκέση ολιγώτερον από έν έτος.

Αν όμως κανείς από ημάς κατακρίνη τίποτε από τους νόμους της πατρίδος ενός εκάστου από ημάς, επειδή επιθυμεί να εννοήση ποίον είναι το αληθές και το ωφελιμώτερον, ας μη θυμώνωμεν, αλλά ας ακούωμεν ο είς τον άλλον μειλιχίως. Πολύ ορθά το είπες, Αθηναίε Ξένε, και πρέπει να συμμορφωθούμεν. Και βέβαια, καλέ Κλεινία, διότι δεν θα ήρμοζε εις τόσον ηλικιωμένους άνδρας το τοιούτον. Βέβαια όχι.