United States or Venezuela ? Vote for the TOP Country of the Week !
όμως κατακρίνουν τους άλλους και αναμιγνύοντες ύβρεις και λόγους πικρούς, επικρίνουν και υβρίζουν τους πάντας• και εκείνος εξ αυτών θεωρείται πρώτος, ο οποίος έχει την μεγαλειτέραν αναισχυντίαν και το μεγαλείτερον θράσος εις τας βλασφημίας.
Διότι, αν κάμης έτσι, τότε θα κατακρίνουν τον εαυτόν των διά την ταραχήν και την απορίαν όσοι συζητούν μαζί σου, και όχι εσέ, και σε μεν θα σε εκτιμήσουν και θα σε ζητήσουν πάλιν, τον εαυτόν των δε θα τον μισήσουν και θα τον απαρνηθούν, διά να εγκολπωθούν την φιλοσοφίαν, με σκοπόν να γίνουν διαφορετικοί και να ξεφορτωθούν την προηγουμένην των κατάστασιν.
Διότι, επειδή σχετίζονται διά να ωφεληθούν ο είς από τον άλλον, έχουν εκάστοτε ανάγκην του περισσοτέρου και νομίζουν ότι έλαβαν ολιγώτερον από ό,τι πρέπει, και τους κατακρίνουν, διότι δεν λαμβάνουν όσα χρειάζονται, ενώ αξίζουν. Αλλά οι ευεργετούντες δεν ημπορούν να προφθάσουν όσα χρειάζονται οι ευεργετούμενοι.
Μου φαίνεται ότι όλοι όσοι επήραν να συζητήσουν κάποιαν ασχολίαν και απεφάσισαν να κατακρίνουν ή να επαινέσουν αυτήν, μόλις αναφέρουν το όνομά της, δεν κάμνουν διόλου καλά, αλλά κάμνουν το ίδιον, καθώς όταν κανείς επαινή το σιτάρι, ότι είναι τροφή θρεπτική, και αυτοί αμέσως κατακρίνουν χωρίς να εξετάσουν λεπτομερώς ούτε την κατεργασίαν του και την προσφοράν του, με ποίον τρόπον και εις ποίους και με ποίους και με ποίαν προετοιμασίαν του ατόμου και πώς πρέπει να την προσφέρουν.
Εις όλους αυτούς που είπαμεν προηγουμένως, αλλά φυσικά και εις άλλους πολλούς. Διότι αναλόγως της συγγενείας των αυτοί άλλα μεν τα επαινούν ως ιδικά των, τα δε των ανομοίων των τα κατακρίνουν ως ξένα, και δι' αυτό καταντούν εις μεγάλην έχθραν μεταξύ των και διά πολλά ζητήματα. Νέος Σωκράτης. Σχεδόν. Ξένος. Αυτή λοιπόν η διαφορά τούτων των ειδών είναι βεβαίως μία παιδική άσκησις.
Πρέπει δε να μοιράζωνται βραβεία και δώρα, και να λέγουν μεταξύ των με εγκώμια και με κατακρίσεις ποίους είδους ανεδείχθη έκαστος και εις τους αγώνας και εις όλας τας περιστάσεις του βίου και όστις αποδεικνύεται ο καλλίτερος να τον υπολήπτωνται, όστις δε όχι, να τον κατακρίνουν . Ποιητής δε διά τα τοιαύτα ας μη γίνεται παραδεκτός οποιοσδήποτε, αλλά όστις πρώτον μεν έχει ηλικίαν όχι κατωτέραν των πενήντα ετών, όχι όμως πάλιν από εκείνους οι οποίοι ποίησιν μεν και φιλομουσίαν απέκτησαν αρκετήν, καλόν όμως έργον και διάσημον δεν έκαμαν ποτέ κανέν.
Έπειτα τας έχουν κοινάς μεταξύ των όλοι και λέγουν ότι ακολουθούν το δόγμα του Πλάτωνος, αγνοούντες πώς ο θείος εκείνος φιλόσοφος ενόει να είνε κοιναί αι γυναίκες. Θα εχρονοτρίβουν πολύ αν ήθελα να διηγηθώ τι πράττουν εις τα συμπόσια και με ποίαν κτηνωδίαν μεθύουν. Και ενώ τοιαύτα πράττουν, κατακρίνουν την μέθην, την μοιχείαν, την λαγνείαν και την φιλαργυρίαν.
ΕΡΜ. Περιττόν να τους συμβουλεύσωμεν πράγματα που τα γνωρίζουν. Βλέπεις ότι έχουν χωρισθή από τους άλλους και καταγελούν τα συμβαίνοντα και δεν αρέσκονται κατ' ουδένα τρόπον εις αυτά, αλλ' είνε φανερόν ότι σκέπτονται να φύγουν εκ της ζωής το ταχύτερον και να έλθουν προς ημάς κάτω• διότι οι άνθρωποι τους μισούν, επειδή κατακρίνουν την αμάθειάν των.
Αυτό λοιπόν είτε υπάρχει κάπου τόρα είτε θα υπάρξη άλλοτε, δηλαδή να είναι κοιναί αι γυναίκες, κοινοί οι παίδες, κοινά όλα τα πράγματα και διά παντός μέσου, εξεδιώχθη από όλα τα μέρη του βίου παν ό,τι γίνεται ατομικόν, να ευρεθή δε και τρόπος, διά να γίνουν όσον το δυνατόν κοινά κάπως και τα εκ φύσεως ατομικά, λόγου χάριν τα ομμάτια και τα ώτα και αι χείρες να φαίνωνται κοινά εις το να βλέπουν και ακούουν και εργάζωνται, και πάλιν όλοι ομού να εγκρίνουν και να κατακρίνουν το καθέν πράγμα όσον είναι δυνατόν, και να ευχαριστούνται και λυπούνται διά τα ίδια πράγματα, και όμοιοι νόμοι να καθιστούν όσον το δυνατόν περισσότερον μίαν ηνωμένην την πόλιν, από αυτήν την αρετήν κανείς ποτε δεν ημπορεί να θεσπίση ανωτέραν ούτε να θέση σκοπόν ανώτερον ούτε ορθότερον.
Σωκράτης. Το γνωρίζω αγαπητέ μου φίλε. Ένα πράγμα όμως συμβαίνει εις αυτούς, δηλαδή αν γίνη ανάγκη ατομικώς να δώσουν και να λάβουν τον λόγον δι' εκείνους τους οποίους κατακρίνουν και δεχθούν αξιοπρεπώς να υπομείνουν πολύν χρόνον και να μη φύγουν ανάνδρως, τότε παραδόξως, φίλε μου, εις το τέλος δεν αρέσουν οι ίδιοι τον εαυτόν των, δι' όσα λέγουν, και όλη των εκείνη η ρητορική μαραίνεται, ώστε να μην έχουν καμμίαν διαφοράν από μικρά παιδιά.
Λέξη Της Ημέρας